تأثير آموزش گروهي مديريت استرس به شيوه‌ي شناختي - رفتاري بر اضطراب، افسردگي، استرس و بستري مجدد بيماران مبتلا به آسم

The Effect of Cognitive-Behavioral Stress Management Group Training on Anxiety, Depression, Stress and Readmission in Asthma Patients

بيماران مبتلا به آسم درجات بالايي از استرس را تجربه مي­ نمايند. آموزش­هاي روان‌­شناختي مي ­توانند سهم بسزايي در بهبود اضطراب، افسردگي و استرس در بيماران مبتلا به آسم داشته باشند. هدف از انجام اين پژوهش، بررسي اثربخشي آموزش گروهي مديريت استرس به شيوه شناختي-رفتاري بر اضطراب، افسردگي و استرس بيماران مبتلا به آسم بود. روش كار: در اين مطالعه نيمه­­ تجربي، 38 بيمار مبتلا به آسم به صورت در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفي به دو گروه مداخله و شاهد تخصيص داده شدند. براي جمع ­آوري داده­ ها از پرسشنامه DASS-21 استفاده شد كه در پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري، توسط افراد تكميل گرديد. درمان شناختي-رفتاري مديريت استرس، طي ده جلسه بر روي گروه مداخله انجام گرفت، اما براي گروه شاهد هيچ مداخله ­­اي انجام نگرفت. داده‌هاي به ‌دست‌آمده با استفاده از نرم ­افزار SPSS نسخه 25 آزمون تحليل كوواريانس آنكوا، آنووا و اندازه­ هاي تكرار مورد تجزيه‌ وتحليل آماري قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد، ميانگين نمره متغير افسردگي پيش­آزمون (42/9±6/7) و پس­آزمون (55/5±5/5) در گروه مداخله اختلاف معناداري داشته است (0/00=p). همچنين ميانگين نمره متغير افسردگي بين گروه­هاي مداخله (7/90±6/42) و شاهد (55/5±5/5) يك ماه پس از مداخله اختلاف معناداري داشته است (0/017=p). ميانگين نمره متغير استرس پيش ­آزمون (74/97±10/5)و پس­ آزمون (5/22±9/05) در گروه مداخله اختلاف معناداري داشته است (00/0=p). ميانگين نمره متغير اضطراب پس از مداخله بين گروه­ هاي مداخله (5/37±4/53) و شاهد (7/90±10/95) اختلاف معناداري داشته است (0/01=p). بستري مجدد در افراد گروه مداخله و گروه شاهد پيش­ آزمون و پس ­آزمون اختلاف معناداري نداشته است. نتيجه ­گيري: نتايج مطالعه حاضر حاكي از اثربخشي درمان شناختي-رفتاري مديريت استرس بر بهبود اضطراب، افسردگي و استرس بيماران مبتلا به آسم است. با توجه به بالا بودن اضطراب، افسردگي و استرس در بيماران مبتلا به آسم و مؤثر بودن مداخله ­ي آموزشي به ­صورت گروهي مديريت استرس به شيوه شناختي–رفتاري و لزوم توجه جدي به درمان­هاي روان‌­شناختي در اين گروه بيماران ضروري مي­ نمايد

Psychological therapies can play an important role in the improvement of anxiety, depression and stress in patients with asthma. The purpose of this study was to investigate the effectiveness of cognitive-behavioral stress management group therapy in group therapy on anxiety, depression, stress and readmission in asthmatic patients. Methods: In this quasi-experimental study, 38 patients with asthma were selected and randomly assigned to intervention and control groups. DASS-21 questionnaire was used for data collection which was completed at pre-test, post-test and follow-up. Cognitive-behavioral stress management therapy was administered to the intervention group on 10 sessions but no intervention conducted for the control group. Data were analyzed using ANCOVA, one-way ANOVA, t-test, and repeated measures. Results: The results showed that there was a significant difference between the mean score of depression in the intervention group before (6.42±7.9) and after the intervention (5.05±5.55) (p=0.00). There was also a significant difference between the mean score of depression between the intervention (5.05±5.55) and control groups (13.47±9.49) in first month (p=0.017). There was a significant difference between the mean scores of stress before (10.5±74.97) and after (9.05±5.22) the intervention in the intervention group (p = 0.00). The mean score of anxiety variable after the intervention was significant different between the intervention group (4.53±5.37) and control groups (10.95±7.90) (p=0.01). There was no significant difference in re-admission in the intervention and control groups before and after the intervention. Conclusion: The results of the present study indicate the effectiveness of cognitive-behavioral stress management therapy in improving anxiety, depression and stress in patients with asthma. Given the high level of anxiety, depression and stress in patients with asthma and the effectiveness of cognitive-behavioral stress management training intervention and the need for serious attention to psychological therapies in this group of patients.