شبيه‌سازي اثر دور آبياري و ميزان كود بور بر عملكرد ريشه چغندرقند (Beta vulgaris L.) با استفاده از مدل AquaCrop در دشت قزوين

اهداف: كم‌آبي و عدم تغذيه كافي به عنوان عوامل اساسي در كاهش عملكرد ريشه چغندرقند در كشور ايران شناخته شده‌اند. با توجه به اينكه آبياري و كود بور در زراعت چغندرقند اهميت دارند؛ هدف از پژوهش حاضر شبيه‌سازي اثر اين دو فاكتور بر عملكرد ريشه چغندرقند با استفاده از مدل AquaCrop بود.   مواد و روش‌ها: تيمارهاي مورد استفاده در اين تحقيق شامل مديريت آبياري در چهار دور (I1:6، I2: 9،I3: 12 و I4: 15 روز) و سطوح كود بور در سه سطح  F0: 21، F1: 30 و F2: 39 كيلوگرم در هكتار؛ به ترتيب نشان دهنده سطوح كم، متوسط ومناسب بود.   يافته‌ها: بيشترين و كمترين اختلاف بين مقادير شبيه‌سازي شده و مشاهداتي عملكرد ريشه به ترتيب در تيمارهاي F2I2 (4.33 تن در هكتار) و F0I4 (0.37 تن در هكتار) به دست آمد. متوسط اختلاف بين مقادير مشاهداتي و شبيه‌سازي شده عملكرد ريشه چغندرقند برابر با 1.77 تن بر هكتار بود. نتايج آماره‌هاي NRMSE (0.04) و RMSE (2.24) نشان داد كه اين مدل از دقت قابل قبولي در تعيين عملكرد ريشه چغندرقند برخوردار بود. با اين وجود براساس آماره MBE (1.07) اين مدل دچار خطاي بيش برآوردي شد. آماره‌هاي d و EF نيز برابر با 0.99 به دست آمدند كه حاكي از كارايي بالاي اين مدل بود. مقادير آماره‌هاي RMSE و NRMSE براي كارايي مصرف آب به ترتيب برابر با 0.29 كيلوگرم بر متر مكعب و 0.04 تعيين شد. آماره MBE نيز برابر با 0.17 كيلوگرم بر مترمكعب براي كارايي مصرف آب به دست آمد.   نتيجه‌گيري: با توجه به اهميت پيش‌بيني اثر عوامل حاكم بر عملكرد چغندرقند در توليد پايدار، استفاده از اين مدل براي شبيه‌سازي چغندرقند پيشنهاد مي‌شود.