اثر تمرين هوازي تداومي و تناوبي بر ميزان مالون دي آلدئيد، دوپامين و آنزيم گلوتايتون پراكسيداز در هيپوكمپ موش هاي صحرائي مبتلا به سودو پاركينسونيسم

Comparison of the Effect of Continuous and Interval Aerobic Exercises on the Levels of Malondialdehyde, Dopamine and Glutathione Peroxidase in the Hippocampus of Rats with Pseudoparkinsonism

زمينه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، تغييرات مالون دي آلدئيد، دوپامين و آنزيم گلوتايتون پراكسيداز در هيپوكمپ رت هاي مبتلا به پاركينسون: مقايسه دو نوع تمرين هوازي تداومي و تناوبي بود. مواد و روش ها: در پژوهش حاضر 30 سر رت نر نژاد ويستار با ميانگين وزن 20 ± 250 گرم استفاده شد. آزمودني-ها با استفاده از رزرپين به پاركينسون مبتلا شدند و در 6 گروه تقسيم شدند، سپس تمرينات به مدت 6 هفته انجام شد. در پايان رت‌ها با استفاده از كتامين و زايلازين بيهوش شدند، بافت هيپوكمپ جدا، و مالون دي آلدئيد، دوپامين و آنزيم گلوتايتون پراكسيداز اندازه گيري شد. نتايج با استفاده از آزمون تحليل واريانس يكراهه و آزمون تعقيبي بونفروني تجزيه و تحليل شد. يافته ها: يافته هاي تحقيق نشان داد كه 6 هفته تمرين هوازي تناوبي كاهش معني داري در سطوح مالون دي آلدئيد رت هاي مدل پاركينسوني ايجاد مي كند (p ≤0/05) اما تمرين تداومي كاهش معني داري نشان نداد(p ≤0/05)، همچنين تمرين هوازي تداومي و تناوبي افزايش معني داري در سطوح دوپامين نشان دادند (p ≤0/05) كه تفاوتي بين دو نوع تمرين مشاهده نشد (p ≥0/05). تمرين هوازي تناوبي باعث افزايش سطوح آنزيم گلوتايتون پراكسيداز در رت هاي مبتلا به پاركينسون مي شود(p ≤0/05). اما تمرين تداومي تاثير معني داري نشان نداد(p ≤0/05). نتيجه گيري : با توجه به يافته هاي تحقيق، از تمرينات هوازي تناوبي مي‌توان براي بهبود مالون دي آلدئيد و آنزيم گلوتايتون پراكسيداز و از تمرينات تناوبي وتداومي جهت بهبود دوپامين بيماران پاركينسوني استفاده كرد.

Background and Objective: Parkinson's disease after Alzheimer's disease is the most common damaging disease of the nervous system. Therefore, it is important to develop new therapeutic approaches to prevent the spread of this disease. The purpose of this study was to evaluate the effect of two types of continuous and interval aerobic exercises on changes of malondialdehyde, dopamine and glutathione peroxidase in the hippocampus of rats with pseudoparkinsonism. Materials and Methods: In this study, 30 male Wistar rats weighing 250 to 200 g were used. The animals developed pseudoparkinson disease using reserpine at a dose of 1mgkg for two consecutive days, and divided into 6 groups: healthy control group; pseudoparkin control, pseudoparkin+continuous exercise, pseudoparkin+ interval exercise, continuous exercise sham group, and interval exercise sham groups. Exercises were performed on the treadmill for 6 weeks in both continuous and interval methods. Hippocampal tissue was then dissected, and malondialdehyde, dopamine, and glutathione peroxidase enzymes were measured. The results were analyzed using oneway ANOVA and Bonferroni post hoc test. Results: The results of this study showed that 6 weeks of interval aerobic exercise showed a significant (P<0.01) decreasing effect on reduction value in the levels of malondialdehyde in pseudoparkinsonised in rats, but continuous exercise did not show a significant decrease. However, while no significant differences between both types of exercises in relation to changes in dopamine level, they showed a significant (P<0.05)increase in dopamine levels compared to the pseudoparkinsonised control group, On contrast, intermittent aerobic exercise increased in glutathione peroxidase levels, but continuous training had no a significant effect compared to control pseudoparkinsonised control group (P<0.02). Conclusion: According to the findings of the study, interval aerobic exercise can be used to reduce is more effective in than continous excecise in reducing oxidative stress by modifying the improvement of malondialdehyde, glutathione peroxidase and dopamine enzymes.