تعديل كاهش بيان ژن‌هاي اينترلوكين يك بتا IL-1β))، فاكتور نكروز دهنده‌ي تومور آلفا (TNF-α) و اينترلوكين 10 (IL-10) متعاقب تمرين هم‌زمان (مقاومتي-استقامتي) در زنان ديابتي نوع دو

مقدمه: هدف از تحقيق حاضر تعيين آثار تمرين هم‌زمان ( مقاومتياستقامتي) بر بيان ژن سايتوكاين‌هاي پيش التهابي و ضد التهابي در زنان ديابتي نوع دو بود. روش‌ها: 18 نفر از زنان ديابتي با محدود‌ه‌ي سني 38-30 سال به‌صورت تصادفي انتخاب و در سه گروه تمرين هم‌زمان (سالم 6 نفر)، تمرين هم‌زمان (ديابتي 6 نفر) و كنترل (6 نفر) قرار گرفتند. پروتكل تمريني هم‌زمان شامل اجراي تمرين مقاومتي به روش درونگرا سه ست 8 تكراري با80 درصد يك تكرار بيشينه ( ) و سپس تمرين استقامتي دويدن بر روي تردميل به‌مدت سي دقيقه (سه ست 10 دقيقه‌اي) با شدت 80-70 درصد حداكثر ضربان قلب بود. ميزان بيان ژن mRNA ( IL-1β, IL-10 and TNF-α از طريق تكنيك Real timePCR و بيان كمي ژن‌ها با استفاده از روش2∆∆CT محاسبه گرديد. از آزمون آماري (permutation t- test) و آنواي يك راهه مستقل جهت تعيين تفاوت متغيرها lrm; استفاده گرديد. يافته‌ها: يافته‌هاي تحقيق نشان داد ميزان بيان ژن اينترلوكين يك بتا و عامل نكروزدهنده‌ي تومور آلفا در زنان ديابتي نوع دو و گروه سالم يك ساعت بعد از فعاليت نسبت به گروه كنترل كاهش پيدا كرده است و اين كاهش معنادار بوده است (P 0.05). علاوه بر اين، نتايج تحقيق نشان داد كه ژن اينترلوكين 10 در لكوسيت زنان ديابتي نوع دو و گروه سالم يك ساعت بعد از تمرين بيان نشده است (P 0.05). نتيجه‌گيري: نتاج حاصل از پژوهش حاضر بيانگر آن است كه تمرين هم‌زمان موجب تعديل بيان فاكتورهاي پيش التهابي در زنان ديابتي مي‌شود اما تغييري در عوامل ضدالتهابي ايجاد نكرده است. به‌نظر مي‌رسد اين نوع تمرينات هم‌زمان حاد بيشتر بر كاهش بيان عوامل پيش التهابي اثر دارند تا عوامل ضد التهابي.