برآورد شيوع پركاري تيروئيد باليني در ايران در سطح ملي و استاني با استفاده از داده‌هاي دارويي

مقدمه: هدف از اين مطالعه استفاده از داده‌هاي دارويي جهت تعيين شيوع پُركاري تيروئيد باليني در سطح ملي و استاني است. روش‌‌ها: داده‌‌هاي فروش كشوري داروهاي ضدتيروئيدي (متي مازول و پروپيل تيوراسيل) از آمارنامه‌ي دارويي سال 1393 كه توسط سازمان غذا و داروي وزارت بهداشت منتشر مي‌شود استخراج شد. سپس با استفاده از داده‌هاي نسخ تأمين اجتماعي و خدمات درماني سال 1393، نسبت‌هاي داروهاي ضدتيروئيدي تجويز شده براي هر گروه سنيجنسي در هر استان و همچنين دوز تعريف شده روزانه داروهاي مورد نظر استخراج شد. همچنين با استفاده از مرور نظام‌مند و انجام متاآناليز در مطالعات انجام شده در پُركاري تيروئيد باليني در ايران، ميزان تجويز داروهاي ضدتيروئيدي استخراج گرديد. در نهايت با تركيب داده‌هاي فوق شيوع پُركاري تيروئيد باليني در هر گروه سنيجنسي در هر استان و در سطح ملي محاسبه شد. يافته‌ ها: شيوع (فاصله‌ي عدم قطعيت ۹۵ درصد) پُركاري تيروئيد باليني در سال 1393 در كشور 0.32 (0.51-0.21) درصد محاسبه شد كه 0.44 (0.68-0.29) درصد در زنان و 0.2 (0.33-0.12) درصد در مردان بود. در بين استان‌ها كمترين شيوع مربوط به استان سيستان و بلوچستان با 0.24 (0.38-0.16) درصد و بيشترين شيوع مربوط به استان گيلان با 0.38 (02.6-0.4) درصد بود. نتيجه‌گيري: شيوع به‌دست آمده در اين مطالعه با مطالعات انجام شده در جهان و ايران مطابقت داشت و لذا مي‌توان نتيجه گرفت كه داده‌هاي دارويي منبع خوبي جهت تعيين شيوع بيماري‌هاي مزمن در بيماري‌هايي كه داروهاي اختصاصي دارند، هستند.