نقش ايل افشار در دولت صفوي تا پايان قرن دهم هجري (از شاه اسماعيل اول تا اوائل شاه عباس اول)

ابتداي قرن دهم هجري مصادف با تأسيس دولت صفوي است. ايل افشار در تشكيل و استواري اين دولت با تكيه بر ماهيت ايلي خود ايفاگر وظيفه‌ي مهمّي شد. اين ايل در تثبيت دولت صفوي، منازعات خارجي و در سركوب شورش‌هاي داخلي نقش چشمگيري داشت. در زمان شاه‌طهماسب اول و محمد‌خدابنده همان مناصب نظامي و حكمراني ايالات را براي خود حفظ كردند. افشارها در زمان تغييرات در رأس هرم سلطنتي هم از ديگر طوايف عقب نماندند، به ويژه در دوره شاه‌عباس اول رضايت خاطر او را هم فراهم‌آوردند. گرچه در برخي كتاب‌ها و مقالات به صورت مستقيم و يا غير‌مستقيم، گاهي به اختصار و گاهي به منظور ديگري به مطالعاتي پرداخته‌اند و از بعضي متغيرهاي موجود در اين پژوهش استفاده شده است؛ اما اهميت اين پژوهش در آن است كه مي‌خواهد نقش ايل افشار را در تشكيل و تثبيت دولت صفوي به صورت مستقل، با استفاده از روش تحقيق تاريخي و شيوه‌ي جمع آوري داده‌ها از منابع دست اول، مورد مطالعه قرار دهد. يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن است كه ايل افشار حول محور سلطنت به عملكرد نظامي خود ادامه دادند، در مقابل جايگاه آنان به عنوان حامي سلطنت، با گمارده شدن به مناصب اداري سياسي مورد عنايت قرار گرفت.