اثر فعاليت بدني با سطوح متفاوت بار شناختي بر امواج مغزي قشر سينگوليت

فعاليت هاي بدني و شناختي اثرهاي مثبتي بر عملكردهاي شناختي دارند، اما به ندرت در تركيب با يكديگر استفاده شده اند؛ ازاين رو، مطالعۀ حاضر با هدف بررسي اثر فعاليت بدني با سطوح متفاوت بار شناختي بر امواج مغزي قشر سينگوليت انجام شد. در اين پژوهش نيمه تجربي، 30 دانشجوي دختر كم تحرك با متوسط سني 1.92 ± 22.63 سال به روش نمونه گيري دردسترس انتخاب شدند و براساس جايگزيني تصادفي در سه گروه 10 نفره (فعاليت بدني بدون بار شناختي، فعاليت بدني با بار شناختي و كنترل) قرار گرفتند. نمونه هاي دو گروه تجربي به مدت 16 جلسه در برنامۀ تمريني مخصوص به گروه خود قرار گرفتند، اما گروه كنترل به فعاليت روزانۀ خود پرداختند. قبل و بعد از برنامۀ تمريني، امواج مغزي با استفاده از دستگاه EEG در حالت استراحت و با چشمان باز ثبت شد و داده هاي نواحي Fz، Cz و Pz در امواج مغزي دلتا، تتا، آلفا و بتا با استفاده از روش آماري تحليل كوواريانس چندمتغيره و آزمون تعقيبي بونفروني در سطح معناداري 0.05 تحليل شد.نتايج نشان داد كه موج مغزي دلتا در ناحيۀ Fz كاهش يافت و موج مغزي آلفا در ناحيۀ Pz از نظر آماري افزايش معناداري در شركت‌كنندگان هر دو گروه آزمايش داشت، اما تفاوت معناداري بين اثرگذاري فعاليت بدني با و بدون بار شناختي بر امواج مغزي قشر سينگوليت مشاهده نشد. براساس يافته هاي اين مطالعه، بهره گيري از هر نوع فعاليت بدني (با و بدون بار شناختي)، احتمالاً بتواند شرايط تحريك نورون ها را در سطح قشر سينگوليت مغز فراهم آورد و باعث ايجاد سازگاري هايي در دستگاه عصبي شود.