مقايسه تأثير تمرينات ادراكيحركتي و تمرينات مقاومتي-تعادلي بر اختلالات رفتاري كودكان دچار نقص‌توجه -بيش‌فعالي

برنامه هاي حركتي طراحي‌شده براي كودكان دچار بيش فعالي، به بهبود قابل‌مشاهده در مشكلات رفتاري آن‌ها منجر مي شود؛ بنابراين، اين پژوهش با هدف مقايسه تأثير تمرينات ادراكيحركتي و تمرينات مقاومتي-تعادلي بر اختلالات رفتاري كودكان دچار نقص توجه-بيش فعالي انجام شد. در پژوهش حاضر از روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح دو گروهي با گروه كنترل استفاده شد. 36 كودك پسر پنج تا 12 ساله (18 كودك پيش دبستاني و 18 كودك دبستاني) با اختلال نقص توجهبيش فعالي كه به كلينيك توان‌بخشي ذهن‌آرا در شهر تهران مراجعه كرده بودند، به‌صورت تصادفي ساده در دو گروه آزمايشي (تمرينات ادراكيحركتي) و (تمرينات مقاومتيتعادلي) و گروه كنترل جايگزين شدند. براي غربالگري و جمع آوري داده ها از پرسش‌نامه كانرز والدين (1998) و سياهه رفتاري كودكان (CBCL) (2001) استفاده شد و نتايج با روش تحليل كوواريانس و آزمون تعقيبي بونفروني تحليل شد. نتايج نشان داد كه تأثير تمرينات ادراكي–حركتي و مقاومتيتعادلي بر كاهش اختلالات رفتاري كودكان دچار نقص توجهبيش فعالي معنادار بود (0.001 P)، اما براساس نتايج آزمون تعقيبي بونفروني، بين دو گروه آزمايشي در كاهش اختلالات رفتاري تفاوت معنادار وجود نداشت ( 0.005 P). براساس نتايج پژوهش مي توان گفت كه فعاليت هاي حركتي با تأكيد بر تمرينات ادراكيحركتي و مقاومتي-تعادلي مي توانند باعث كاهش اختلالات رفتاري كودكان دچار نقص توجه بيش فعالي شوند و استفاده از اين برنامه ها در درمان اين كودكان پيشنهاد مي‌شود.