تاثير كانون توجه بيروني و دروني بر فعاليت الكتريكي عضلات اندام تحتاني در فازهاي مختلف حركت پرش عمودي

در مطالعات متفاوتي برتري كانون توجه بيروني نسبت به كانون توجه دروني با استفاده از معيارهاي نسبتاً ساده توصيف شده است.اين پژوهش با هدف آزمون فرضيه عمل محدود شده كانون توجه از طريق بررسي مكانيسم هاي زيربنايي نوروفيزيولوژيك عضلات اندام تحتاني در پرش عمودي تحت‌تأثير كانون توجه انجام شد. بدين‌منظور، 12 واليباليست ماهر مرد (ميانگين سني1.92  ±24 سال، ميانگين وزني 7.8  ±73.5 كيلوگرم)كه به‌صورت داوطلبانه در اين پژوهش شركت كرده بودند، حركت پرش عمودي را روي صفحه نيروسنج در دو وضعيت كانون توجه بيروني و دروني اجرا كردند. در طول پرش، سيگنال‌هاي الكترومايوگرافي سطحي عضلات اندام تحتاني با استفاده از دستگاه الكترومايوگرافي كه با دستگاه صفحه نيروسنج از نظر زماني همسان شده بود، ثبت شد. نتايج آزمون تي همبسته نشان داد كه ارتفاع پرش در وضعيت كانون توجه بيروني از وضعيت كانون توجه دروني بيشتر بود. همچنين، نتايج آزمون تحليل واريانس مركب نشان داد كه تفاوت معناداري در زمان شروع و پايان فعاليت عضلاني در دو وضعيت كانون توجه بيروني و دروني وجود نداشت (زمان شروع: (0.85 = P)، زمان پايان: (0.08 =P ). بين فعاليت الكتريكي عضلات در فاز درونگراي پرش عمودي در دو وضعيت كانون توجه بيروني و دروني تفاوت معنادار وجود داشت (0.005 = P)، اما در فاز برونگرا تفاوت معنا دار مشاهده نشد (0.069 =P ). اين نتايج حاكي از اين است كه هماهنگي برون‌عضلاني تحت‌تأثير نوع كانون توجه قرار نمي گيرد، اما هماهنگي درون‌عضلاني تحت‌تأثير كانون توجه بيروني افزايش مي يابد و كانون توجه بيروني موجب توسعه خودكاري بيشتر در كنترل حركات مي شود كه اين موضوع با فرضيه عمل محدودشده هم‌راستاست.