مقايسه اثربخشي رفتاردرماني‌شناختي، واقعيت درماني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر راهبردهاي مقابله‌اي، كيفيت زندگي و سلامت عمومي ‌مراقبين بيماران مزمن

مقدمه: بيماري‌هاي مزمن، يكي از بزرگ‌ترين چالش‌هاي سيستم بهداشتي سراسر جهان  محسوب مي شود كه هزينه‌هاي مالي، رواني و جسمي ‌زيادي را به‌همراه دارد. با توجه به تداوم اين بيماري‌ها و افزايش تمايل بيماران به مراقبت‌هاي غيربيمارستاني، فرآيند مراقبت گري احتمالا بر كيفيت زندگي و سلامت عمومي اعضاي خانواده خصوصاً مراقب اصلي تاثير مي گذارد. لذا اين پژوهش با هدف مقايسه اثربخشي رفتار درماني‌شناختي، واقعيت‌درماني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كيفيت زندگي، سلامت عمومي ‌و راهبردهاي مقابله‌اي مراقبين بيماران مزمن انجام شد. روش: اين پژوهش به‌صورت يك مطالعه نيمه‌آزمايشي (پيش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه كنترل) طراحي و اجرا شد. جامعه آماري اين پژوهش شامل مراقبين افراد مبتلا به بيماري سرطاني در بيمارستان شهداي تجريش و مراقبين بيماران مبتلا به بيماران ام اس ثبت شده در انجمن ام اس تهران تشكيل مي‌دادند. يك نمونه كل ۴۵ نفري به‌صورت داوطلب انتخاب و در دو گروه مداخله آزمايشي و يك گروه كنترل قرار گرفتند. كليه آزمودني ها در دو وهله پيش آزمون و پس آزمون پرسشنامه‌هاي سلامت عمومي، مقياس راهبردهاي مقابله‌اي و پرسشنامه كيفيت زندگي را تكميل كردند. يافته‌ها: نتايج اين تحقيق نشان داد كه هر سه مداخله رفتاردرماني‌شناختي، واقعيت‌درماني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد توانست نسبت به گروه كنترل تاثير معني‌داري در ميانگين  متغيرهاي وابسته  تحقيق ايجاد نمايد. همچنين مداخله رفتاردرماني‌شناختي نسبت به دو روش ديگر، تغييرات بارزتري در نمره سلامت‌عمومي، كيفيت زندگي ‌و راهبردهاي مقابله‌اي مراقبين داشت. نتيجه‌گيري: اثربخشي هر سه مداخله رفتاردرماني‌شناختي، واقعيت ‌درماني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر سلامت عمومي، راهبردهاي مقابله‌اي و كيفيت زندگي مراقبين بيماران، مورد تاييد است. مداخله رفتاردرماني شناختي، نسبت به دو روش مداخله ديگر ارجحيت داشته و واقعيت درماني كمترين ميزان اثر را نشان داد.