مقايسه و اولويت بندي روش هاي مختلف بي خطرسازي پسماندهاي عفوني

زمينه و هدف: روشهاي متعددي براي مديريت پسماندهاي عفوني كه داراي پتانسيل خطر سلامت و محيط زيست است وجود دارد كه در ايران نگرشهاي مختلفي به آنها وجود دارد. هدف مطالعه حاضر بررسي اين نگرش ها و معرفي اولويت هاي متخصصان بهداشت محيط در بي خطرسازي پسماند عفوني ميباشد. مواد و روش ها: براي انجام اين مطالعه يك پرسشنامه تهيه شد و نظرات متخصصان در مورد پنج روش بي خطر سازي و دفع نهايي پسماندهاي عفوني جمع آوري شد و در نهايت دادهها تحليل شدند. همچنين سهم اولويتهاي اين متخصصان در انتخاب هر يك از اين روش ها در 9 جنبه مختلف مورد سوال قرار گرفت. يافته ها: مسائل بهداشتي (با ۲۶ درصد مطلوبيت) بالاترين اولويت را نزد متخصصان در انتخاب روش داشت، در حاليكه كمترين اولويت به مسائل مالي ( با 8 درصد مطلوبيت) و مقبوليت سياسي (با 6 درصد مطلوبيت) اختصاص يافت. متخصصان بهداشت محيط استفاده از اتوكلاو و زباله سوز را به ترتيب با 8/77 درصد و 1/44 درصد مطلوبيت به ترتيب مطلوبترين و نامطلوب‌ترين روش دانستند. نتايج نشان داد متخصصان در شرايط كنوني تفاوت چنداني بين بي خطرسازي در محل و بي خطرسازي متمركز قائل نشدند كه اين موضوع در امتيازات 65/3 و 72/3 براي اين دو حالت منعكس شده است. نتيجه گيري: جنبههاي بهداشتي مهمترين اولويت در مديريت پسماند عفوني هستند. بنابراين اتوكلاو كردن و مايكروويو كردن مناسبترين روش ها براي بي خطرسازي اين نوع پسماند است. استفاده از زباله سوز و دفن در زمين براي مديريت و تصفيه پسماند عفوني پيشنهاد نمي شود.