مدل DPSIR و قابليت آن در تدوين شاخص‌هاي محيط‌زيستي فرسايش بادي (مطالعه موردي: شهرستان ريگان)

هدف از انجام اين تحقيق معرفي مدل DPSIR و چگونگي تدوين شاخص هاي محيط زيستي در جهت جلوگيري از بروز مشكلات محيط زيست مي‌باشد. با توجه به رشد جمعيت و توسعه صنايع و به دنبال آن بهره برداري و تقاضا هاي غير عادلانه از محيط و كاهش منافع و درآمد انسان از محيط، تصميم گيران و برنامه ريزان به دنبال روشي براي برقراري ارتباط بين سه محيط درگير ( اقتصادي، اجتماعي و محيط زيست) و ساده سازي مسايل پيچيده محيط زيستي به صورت يك نمودار چرخه اي هستند كه قادر به شناسايي مشكلات ريشه اي باشد نه مقطعي و زود گذر. مدل DPSIR امروزه به طور چشم گيري به عنوان ابزاري براي اندازه گيري و ارزيابي محيط زيست استفاده مي شود و اين ابزار مي تواند راهنماي مديريتي مناسبي براي برنامه‌ريزان و سياستمداران باشد. مدل DPSIR مجموعه اي از اجزاي تشخيصي و تحليلي به همراه دارد كه خود باعث انعطاف پذير شدن مدل مي شود. چارچوبDPSIR  در پروژه هاي تحقيقاتي معمولا با هدف حمايت از تصميم گيري اعمال شده است. در رويكرد DPSIR كه از 5 اجزاي منفرد اما مرتبط با هم تشكيل شده براي تجزيه و تحليل مشكلات محيط زيست، علت ها از نيرو محركه شروع و اين نيرو ها در ادامه از طريق فشار ها چه به طور مستقيم و چه غير مستقيم و در بعد زماني متفاوت تاثيراتي بر عملكرد توابع اكوسيستم در رفاه بشر و در نهايت منجر به پاسخ هاي اجتماعي مي شود. با استفاده از مدلDPSIR  به راحتي مي توان شاخص هاي محيط زيستي را در 5 طبقه تدوين كرد و پاسخ هايي منطبق با سازگاري محيط را داد كه اين پاسخ ها مي‌توانند در حكم پيشگيري از آسيب هاي محيط زيستي قرار گيرند.