بررسي نقوش سكه‌هاي ايراني بعد از انقلاب اسلامي براساس نظريه پيرس

نقوش مهم‌ترين و سريع‌ترين راه انتقال مفاهيم و عامل برقراري ارتباط بين انسان‌ها هستند و سهم قابل‌توجهي در طراحي سكه‌هاي ايراني از دوره‌ باستان‌ تاكنون داشته‌اند. هدف اصلي نوشتار تدقيق روي ساختمان تصويري سكه‌هاي ايراني ضرب‌شده بعد از انقلاب اسلامي است. روش‌ تحقيق اين پژوهش، روش‌ تحليل‌محتوا بوده كه با استعانت از نشانه‌شناسي پيرس به مطالعه تصاوير رو و پشت ۴۴ عدد سكه‌ي ايراني ضرب‌شده بين سال‌هاي ۱۳۵۸ تا ۱۳۹۸ به بررسي نظام‌مند، عيني و كيفي پيام‌هاي تصويري مي‌پردازد. يافته‌هاي تحقيق بيانگر ارتباط معنادار تفكر‌متعالي اسلامي‌حاكم با گزينش‌نقوش با مضمون موضوعات ملي و ديني، هم‌چنين تركيب هنرمندانه آنها با مشخصات گياهي، طبيعي، اسطوره‌اي، آرايه‌اي و معماري در تعريف صورت سكه ايراني است. مي‌توان نتيجه گرفت اين سكه‌ها علاوه بر ارزش‌هاي ريالي در قالب سرمايه‌ي نمادين اقتصادي، به جهت برخورداري از پشتوانه‌ي انديشه‌اي غني در انتخاب نقوش، واجد تعريف ارزشي، به‌صورت سرمايه‌ي نمادين فرهنگي و اجتماعي نيز هستند.