مدلسازي معادلات ساختاري مديريت دانش، نوآوري و اثربخشي سازماني در كاركنان وزارت ورزش و جوانان ايران

هدف تحقيق حاضر، مدلسازي معادلات ساختاري مديريت دانش، نوآوري و اثربخشي سازماني در كاركنان وزارت ورزش و جوانان ايران بود. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي بود كه به شيوه ميداني اجرا شد. جامعه آماري تحقيق شامل كليه كاركنان وزارت ورزش و جوانان (430=N) بود كه با توجه به جدول كرجسي و مورگان، از بين آنها 203 نفر به شيوه تصادفي انتخاب شدند. ابزار اندازه گيري تحقيق شامل سه پرسشنامه «مديريت دانش» پروبست و همكاران (2000)، پرسشنامه «نوآوري سازماني» مك كين و زوك (2006) و پرسشنامه «اثربخشي سازماني» هسو (2002) بود. براي طراحي مدل، از مدلسازي معادلات ساختاري (SEM) استفاده شد. نتايج به دست آمده نشان داد مديريت دانش با ضريب مسير (0.65=pc) بر نوآوري سازماني و با ضريب مسير (0.78=pc) بر اثربخشي سازماني داراي اثر مستقيم است. در اثرگذاري مديريت دانش بر اثربخشي و نوآوري سازماني، به كارگيري دانش با بار عاملي 0.79، انتقال دانش (0.72)، كسب دانش (0.41) و ثبت و ضبط (0.32) به ترتيب بيشترين نقش را داشتند. همچنين، نوآوري سازماني با ضريب مسير (0.56=pc) بر اثربخشي سازماني اثر مستقيم داشت. مديريت دانش علاوه بر اثرگذاري مستقيم بر اثربخشي سازماني، به صورت غيرمستقيم از طريق نوآوري سازماني نيز بر اثربخشي سازماني اثر داشت و ميزان اثرگذاري غيرمستقيم كمتر از اثرگذاري مستقيم بود. بر اساس نتايج به دست آمده، لازم است با ارتقاي دو مولفه به كارگيري دانش و انتقال دانش در بين كاركنان وزارت ورزش و جوانان، شاهد افزايش نوآوري و اثربخشي سازماني در بين كاركنان اين وزارتخانه باشيم.