پهنه‌بندي آلودگي هوا و ارزيابي مكاني مجموعه‌هاي ورزشي شهر تهران با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS)

شهر تهران به عنوان يكي از آلوده‌ترين شهرهاي جهان شناخته شده است كه اين آلودگي ناشي از سيستم نادرست شهرسازي، رشد و توسعه ناهمگون و بدون ارزيابي مي‌باشد. در اين شرايط در صورتي كه بتوان الگوي قابل اطميناني براي پيش‌بيني وضعيت آتي آلاينده‌هاي موجود در هواي شهر ارائه داد، مي‌توان با شناخت دقيق‌تري از آلاينده‌ها، راهكارهاي مناسبي را از منظر مديريت پايدار شهري اتخاذ نمود. هدف از انجام اين تحقيق، پهنه‌بندي آلاينده‌هاي شاخص هوا در ارتباط با مجموعه‌هاي ورزشي شرق تهران (مناطق 4،7،8،13) مي‌باشد. بدين منظور، داده‌هاي ايستگاه هاي سنجش آلودگي در پيرامون منطقه به روش كريجينگ، براي بازه زماني 6 ساله (97-1390) درون‌يابي شدند. به عنوان استاندارد، از شاخص كيفيت هوا (AQI) استفاده گرديد. رويهم‌گذاري لايه‌ها با استفاده از نرم‌افزار ArcGIS, 9.2 انجام شد. نتايج نشان داد كه تغييرپذيري غلظت اين آلاينده در ايستگاه هاي مختلف متفاوت است و پراكنش آلاينده ها در محدوده مطالعاتي از الگوي يكسان و مشابهي پيروي نمي كند. شديدترين درجه آلودگي در ايستگاه ستاد بحران (90.49) ثبت گرديده است. بيشترين تعداد روزهاي هواي پاك در ايستگاه گلبرگ (488 روز) و كمترين آن در ايستگاه ستاد بحران (160 روز) مشخص شده است. همچنين، ايستگاه ستاد بحران داراي بيشترين تعداد روز با كيفيت هواي «ناسالم» و «ناسالم براي گروه هاي حساس» مي باشد. در اين ميان، ايستگاه دروس داراي تعداد روزهاي آلوده كمتري بوده است. در نهايت، 22 مجموعه ورزشي در محدوده مطالعاتي در معرض آلودگي شديد هوا قرار دارند.