سنجش قرائات با معيار زبان عربي و شاخصه هاي گزينش قرائت صحيح

غناي ادبيات قرآن، موجب تدوين قواعد ادبي و نحوي زبان عربي شده و بر علم قرائت، تأثير گذاشت. سپس اسلوب ادبي، زمينه ساز سنجش قرائات با معيار زبان عربي و گزينش قرائت صحيح شد. مراحل تاريخي سنجش قرائات با معيار زبان عربي و مهمترين نتايج آن بدين ترتيب است: 1ـ در عصر تابعين تا ظهور ابن مجاهد، قواعد نحوي، ضابطه مند نبود. پس از تدوين قواعد، نقد قرائات با معيار زبان عربي فراگير شد و مباحث اجتهادي در قرائت، رواج يافت؛ 2ـ در عصر پس از ابن مجاهد تا ظهور ابن جزري، قرائات هفت گانه رواج و مشروعيت يافت، اهميت فزاينده به فن قرائات به وجود آمد. بازار قرائت پژوهي با رويكردي متعصبانه و قداست گرايانه، رونق يافت. دو ديدگاه نقد قرائات با معيار زبان عربي و قِداست يافتن قرائات با اعتقاد به وحيانيّت آن، شكل گرفت؛ 3ـ در عصر پس از ابن جزري تا عصر حاضر، اعتقاد به وحيانيّت قرائات رواج يافت. تلاش در توجيه قرائات ضعيف با حداقل هاي ادبي صورت گرفت. نگارش يافتن كتاب هاي ارزنده در علم قرائت، توسعه آن و شكل گيري شاخصه هاي قرائي، از ديگر وقايع اين دوره است. در پژوهش حاضر، تلاش بر آن است با رويكردي تاريخي ـ تحليلي، مراحل سه‌گانه مذكور بررسي شود و در پرتو آن، شاخصه هاي قرائي جهت شناخت و گزينش قرائت صحيح و ارجح تبيين شود و روش تحقيق در اين مقاله توصيفي ـ تحليلي است كه از منابع كتابخانه‌اي بهره برده شده است.