عنوان مقاله :
اثر بخشي آموزش آدلري بر بهبود روابط مادر- دختر در دختران هنرستاني شهر اصفهان (خوراسگان) طي سال‌هاي 1396 تا 1397
عنوان به زبان ديگر :
The Effectiveness of Adlerian Training on Improvement of Mother-daughter Relations and its Dimension in Vocational School Girls During 2017 to 2018
پديد آورندگان :
يوسفي، زهرا دانشگاه آزاد اسلامي - واحد اصفهان - دانشكده علوم تربيتي - گروه روان شناسي باليني , سبزواري، سهيلا دانشگاه آزاد اسلامي - واحد اصفهان - دانشكده علوم تربيتي - گروه روان شناسي باليني
كليدواژه :
آموزش آدلري , روابط مادر- دختر , دختران , نوجوانان
چكيده فارسي :
يكي از مسائل مهم در نوجواني گرايش به همسالان و دوري از خانواده است و اين امر منجر به تعارضات دختران با مادرانشان مي‌شود با توجه به اين مسئله، پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش آدلري بر بهبود روابط مادر- دختردر دختران هنرستاني شهر اصفهان، صورت پذيرفت.
روش كار: روش پژوهش حاضر آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل و دوره پيگيري 45 روزه بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل تمامي دختران هنرستاني در سال‌هاي تحصيلي 1396 تا 1397 در شهر اصفهان بود. تعداد نمونه پژوهش40 دانش‌آموز دختر و مادران هنرستاني بود كه به‌صورت تصادفي در دو گروه 20 نفره آزمايش و شاهد جايگزين شدند. ابزار مورداستفاده شامل پرسشنامه مادر- دختر بود. گروه آزمايش 8 جلسه مربوط به آموزش گروهي آدلري در طي دو ماه به‌صورت هفته‌اي يك جلسه 90 دقيقه‌اي دريافت نمودند در حالي كه گروه شاهد هيچ مداخله‌اي دريافت نكرد. داده‌هاي گردآوري شده با آمار توصيفي (ميانگين و انحراف استاندارد) و آمار استنباطي (تحليل واريانس با اندازه‌هاي تكراري) و با استفاده از نرم‌افزار SPSS-23 تحليل شد.
يافته‌ها: نتايج اين تحقيق بيانگر اين موضوع بود كه آموزش آدلري توانسته در كل نمرات روابط مادر- دختر را از پيش‌آزمون به پس‌آزمون و پيگيري هم در زمينه تعارضات مادران با دخترانشان و هم در زمينه تعارضات دختران با مادرانشان كاهش دهد (001/0P<).
نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج به‌دست آمده، مي‌توان از روش آموزش آدلري براي بهبود روابط مادر- دختر در دختران نوجوان؛ استفاده كرد.
چكيده لاتين :
Introduction: The goal of the study was to examine the effectiveness of Adlerian training on improvement of
mother-daughter relations and its dimension in vocational school girls in the Isfahan. Materials and Methods: The statistical population was all vocational school girls in academic year 2017-18. The research method
was experimental with pretest, posttest, and control group and
forty-five-day follow-up design. The sample size in the study was 40 girls
with their mothers who were selected through clustered random sampling
method and were randomly assigned into experimental and control groups
(each group, 20 student). The experimental group received eight
ninety-minute interventions related to Adlerian training in two months
once a week and the control group did not recived any trianing. Subjects
in both groups evaluated with research measurements in pre, post and
follow-up tests. The research measurement included Mother-daughter
relations scales (Agharahimi & Yousefi, 2014) (only girls recived trianing
and their mothers were evaluated by research measurement).
Results: Gathered data was analyzed by descriptive statistics (mean and
standard deviation) and inferential (Repeated Measure ANOVA) statistics.
The results showed that Adlerian training was significantly effective on
decarsing conflicts between mothers and their daughters and conflicts
between daugthers and their mothers from pre-test to post-test and
follow-up. (p<0.001). Conclusion: Regards to results it can be said the method is effective on improving mother-doughter relationships.
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي جيرفت
