تاثير مدل مراقبت پيگير بر خودكارآمدي، كيفيت زندگي و رژيم درماني بيماران تحت جراحي پيوند عروق كرونر

سابقه و هدف: بيماري هاي قلبي عروقي علت اصلي درصد زيادي از مرگ و مير ها در دنياست. با بهبود در بقاء بيماران عروق كرونر طي دهه هاي اخير، برنامه هاي خود‌ مراقبتي مستمر (آموزش و پيشگيري) بيشتر توصيه مي شوند. اين تحقيق با هدف تأثير مدل مراقبت پيگير بر كيفيت زندگي، خودكارآمدي و تبعيت از رژيم ‌درماني بيماران تحت جراحي عروق كرونر انجام گرفت. مواد و روش ­ها: اين مطالعه نيمه ‌تجربي به صورت تك ‌گروهي از نوع مداخله اي قبل و بعد بر روي 85 نفر از بيماران تحت عمل پيوند عروق كرونر در بيمارستان‌ هاي تامين اجتماعي تهران در سال 1395 انجام شد. اطلاعات بر اساس پرسشنامه هاي مشخصات دموگرافيك، كيفيت زندگي مك نيو (پايين‌‌ ترين نمره 27 و بالاترين نمره 189)، خودكارآمدي عمومي، (پايين ترين نمره 10 و بالاترين نمره 40) و پرسشنامه پژوهشگر ساخته رژيم‌ درماني (3 حيطه رژيم ‌غذايي، رژيم‌ دارويي و فعاليت ‌بدني)، (نمره هر حيطه 100-0 درصد، تبعيت نامطلوب: كمتر از 50% كل نمره، تبعيت مطلوب: بيش از 75% كل نمره)، گرد آوري شد. مداخله بر اساس مدل مراقبت پيگير (آشنا سازي، حساس ‌سازي، كنترل، ارزشيابي) بود. جلسات آموزشي طي 4 هفته برگزار شد (مرحله 1 و 2) و طي 8 هفته بعد از آن، كنترل و ارزشيابي انجام شد. پرسشنامه ها قبل و 3 ماه پس از اجراي مداخله توسط بيماران تكميل و مورد تجزيه ‌و‌ تحليل قرار گرفت. يافته ­ها: يافته‌ ها نشان داد نمره كيفيت زندگي، خودكارآمدي و رژيم‌ درماني بيماران قبل از مداخله به ترتيب 3/55±72/08، 2/48±25/08 و 9/61±180/18 بود كه پس از مداخله به 0/63±85/13، 1/11±38/76 و 2/36±287/94 تغيير يافت. تفاوت معني دار آماري بين ميانگين نمره خودكارآمدي، كيفيت زندگي و رژيم‌ درماني قبل و پس از مداخله وجود داشت (p>0/001). نتيجه گيري: بر اساس نتايج اين مطالعه، الگوي مراقبت پيگير بر افزايش كيفيت زندگي، خودكارآمدي و رژيم درماني بيماران تاثير مثبت داشته است.

BACKGROUND an‎d OBJECTIVE: Cardiovascular disease is the leading cause of a large percentage of deaths worldwide. With the improvement in the survival of coronary artery disease patients in recent decades, continuous self-care programs (based on education and prevention) are increasingly recommended. The aim of this study was to evaluate the effect of continuous care model on quality of life, self-efficacy and adherence to the treatment regimen of patients undergoing coronary artery bypass graft. METHODS: This quasi-experimental study was performed with a single group before and after the intervention among 85 patients undergoing coronary artery bypass grafting in Tehran Social Security hospitals in 2016. Data were collected based on demographic questionnaires, McNew quality of life (lowest score 27 and highest score 189), general self-efficacy (lowest score 10 and highest score 40), and researcher-made regimen questionnaire (3 areas of diet, medication, and physical activity), (score of each domain 0-100%, undesirable adherence: less than 50% of the total score, desirable adherence: more than 75% of the total score). The intervention was based on the continuous care model (orientation, sensitization, control, evaluation). Training sessions were held for 4 weeks (stages 1 and 2) while control and evaluation were performed during 8 weeks after that. Questionnaires were completed and analyzed by patients before and 3 months after the intervention. FINDINGS: The results showed that the scores of quality of life, self-efficacy and treatment regimen of patients before the intervention were 72.08±3.55, 25.08±2.48 and 180.18±9.61, respectively, and after the intervention were 85.13±0.63, 38.76±1.11, and 287.94±2.36, respectively. There was a statistically significant difference between the mean score of self-efficacy, quality of life and treatment regimen before and after the intervention (p<0.001). CONCLUSION: According to the results of this study, the continuous care model has a positive effect on increasing the quality of life, self-efficacy and treatment regimen of patients.