كليدواژه :
حكومت نبوي , دولت مدنيه , دين , سياست , حكومت انتصابي
چكيده فارسي :
بيشتر انديشمندان اسلامي، اعم از شيعه و سني، به رغم اختلاف نظر در برخي از جزئيات، در ضرورت تشكيل حكومت در اسلام ترديد ندارند، و هر دو گروه معتقدند كه دين اسلام، از سياست تفكيك پذير نيست و از نظر آنان، سيرة نبوي نشان مي‌دهد كه اجراي احكام شريعت اسلام جز با تشكيل حكومت امكان‌پذير نيست. با اين‌همه، برخي از روشن‌فكران مسلمان با تأثير‌پذيري از شعار«جدايي دين از سياست»، زعامت پيامبر را معنوي دانسته و با استناد به برخي آيات و روايات، قايل به‌تفكيك حوزة رسالت و حكومت شده‌اند.
اين مقاله با روش «توصيفي- تحليلي» و با هدف كشف رابطة دين با سياست در حكومت نبوي، به سرانجام رسيده و در‌صدد پاسخ‌گويي به اين پرسش مهم است كه آيا زعامت و ولايت پيامبر بر مردم ريشه در تعاليم ديني بوده يا ريشة مدني و عرفي داشته و مردم با انتخاب خود، حكومت برخويش را به پيامبر واگذار كرده‌اند.
يافته‌هاي تحقيق حاكي از آن است كه براساس آموزه‌هاي قرآني و سيرة نبوي، حكومت و سياست جزو تعاليم پيامبر بوده وجهان شمولي بودن دين اسلام، وجود احكام خاص و ملازمات خطابات عمومي دين، همه خواهان حكومت ديني هستند. بنابراين، ماهيت حكومت نبوي ديني است و سياست جزء لاينفك آن به حساب مي‌آيد.
چكيده لاتين :
Most Islamic scholars, both Shiite and Sunni, have no doubt about the necessity of forming a government in Islam and believe that Islam is not separable from politics. In their view, the Prophetic conduct shows that the execution of the Islamic law is not possible, except with the formation of the government. However, referring to some verses and narrations, some Muslim intellectuals, influenced by the slogan "separation of religion from politics", considered the leadership of the Prophet to be spiritual, and have separated the realm of the mission from the government. Using a descriptive-analytical method and discovering the relationship between religion and politics in the prophetic government, this paper seeks to answer this important question as to whether the Prophet's leadership and authority on people were based on religious teachings or had a civil and customary basis, and the people themselves have left the government to the Prophet. The findings indicate that, based on the Quranic teachings and prophetic teachings, government and politics were part of the teachings of the Prophet, the universality of the religion of Islam, presence of specific sentences and general principles of religion, all seek a religious government. Therefore, the nature of the prophetic government is religious, and the politic is its integral part.
