بررسي چالشهاي نظري ادلة ولايت فقيه (السُّلْطَانُ وَلِىُّ مَنْ لَا وَلِىَّ لَهُ)

فاقد عنوان لاتين

يكي از ادلة روايي ولايت فقيه، حديث نبوي «السُّلْطَانُ وَلِىُّ مَنْ لَا وَلِىَّ لَهُ» است كه بسياري از فقها در موضوعاتِ گوناگون فقهي، از جمله ولايت فقيه، به آن استناد كردهاند. هدف اين پژوهش بررسي سندي و محتوايي شبهاتي است كه دربارة حديث از جهات مختلف طرح شده است. اين تحقيق با رويكردي اجتهادي درصدد پاسخ به شبهاتي است كه با شيوة مرسوم استدلال و استنباط فقهي، مدعي تحليل ديدگاه فقها در اين زمينه است. بر اساس يافتههاي اين تحقيق، برخي سند اين حديث را ضعيف دانستهاند؛ ولي افزون بر اينكه ضعف اين حديث نبوي جبران ميشود، بزرگاني همچون صاحب جواهر آن را بينياز از جابر ميدانند. برخي ديگر نيز مصداق سلطان در حديث ياد شده را، امام معصوم(ع) دانسته اند؛ در مقابل، بسياري آن را اعم از فقيه يا مختص به فقيه دانستهاند. قلمرو حديث را تعداد اندكي محدود به امور خاص پنداشتهاند؛ ولي اكثر قريب به اتفاق فقها، آن را عام ميدانند.

فاقد چكيده لاتين