اثربخشي مشاوره گروهي مبتني بر رويكرد شناختي- رفتاري بر افسردگي و خودكارآمدي معتادين با ترك موفق

Effect of Group Counseling based on Cognitive-Behavior Therapy on Depression and Self-Efficacy in Addicts with Successful Withdraw

مقدمه هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي مشاوره گروهي مبتني بر رويكرد شناختي- رفتاري بر افسردگي و خودكارآمدي معتادين با ترك موفق بود. روش كار پژوهش حاضر، يك طرح آزمايشي به صورت پيش آزمون– پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش، شامل معتادهايي بود كه حداقل دو ماه در ترك كامل بودند و به منظور بازتواني روان شناختي به موسسه اقامتي كوثر مراجعه كرده بودند. ابتدا از ميان آن ها با روش نمونه گيري تصادفي ساده، 40 نفر انتخاب شدند. سپس شركت كنندگان با روش تصادفي ساده به دو گروه 20 نفره تقسيم شدند. جهت سنجش و ارزيابي آزمودني ها در مرحله پيش آزمون و پس آزمون از آزمون هاي تشخيصي افسردگي زونك و خودكارآمدي شرر استفاده گرديد. در گروه آزمايش، 12 جلسه درمان شناختي- رفتاري اجرا گرديد، اما گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت ننمودند. پس از اجراي پس آزمون، داده ها در SPSS-16 ، با استفاده از روش تجزيه و تحليل كوواريانس و آزمون t گروه هاي مستقل مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها ميانگين و انحراف معيار افسردگي گروه آزمايش در مرحله پس آزمون به ترتيب 60/70 و 6/44 و در گروه كنترل، 63/35 و 5/35 بود. همچنين ميانگين و انحراف معيار خودكارآمدي گروه آزمايش در مرحله پس آزمون به ترتيب 57/60 و 4/13 و در گروه كنترل 42/40 و 4/88 بود. نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه بين دو گروه آزمايش و كنترل پس از اجراي درمان شناختي- رفتاري در متغيرهاي افسردگي و خودكارآمدي تفاوت معني داري وجود دارد (0/001>P) يافته هاي پژوهش حاضرگوياي اهميت مشاوره گروهي مبتني بر رويكرد شناختي-رفتاري بر كاهش ميزان افسردگي و افزايش احساس خودكارآمدي معتادين با ترك موفق است و مي تواند جنبه تكميلي درمان دارويي را پس از ترك موفق داشته باشد و از بازگشت بهبوديافتگان به اعتياد پيشگيري نمايد.

Introduction: The aim of the present study was to assess the effect of group counseling based on cognitive-behavior therapy on depression and self-efficacy in male addicts with successful withdraw. Methods: This was an experimental study. The study population consisted of male addicts with successful withdraw who were referred to the residential Kowsar institute for psychological rehabilitation. Forty participants were selected using the random sampling method. The participants were divided and assigned randomly into two equal groups. The participants completed the Sherer self-efficacy scale and Zung self assessment Depression Scale. The experiment group received 12 sessions of cognitive– behavioral therapy. The control group received usual care. Data were analyzed in the SPSS-16 using the multivariate variance analysis method and the independent t-test. Results: After the intervention, the means (standard deviations) of the depression scale were 60.70 (6.44) and 63.35 (35.5) in the experiment and control groups, respectively. After the intervention, the means (standard deviations) of the self-efficacy were 57.60 (4.13) and 42.40 (4.88) in the experiment and control groups, respectively. The results of this study showed that cognitive - behavioral therapy significantly affected the depression and self-efficacy of male addicts (p<0.001). Conclusion: The cognitive - behavioral therapy was effective in depression and self-efficacy among male addicts with successful withdraw.