پديد آورندگان :
حاج لطفعليان، مصطفي دانشگاه يزد , هنرور، محمد هادي دانشگاه يزد - دانشكده فني و مهندسي و هسته علمي سامانه هاي پشتيبان در توسعه سلامت - گروه مهندسي مكانيك , شمسه كهن، پرستو دانشگاه آزاد اسلامي واحد اصفهان (خوراسگان) - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي، اصفهان
كليدواژه :
عضله , عملكرد , بيو مكانيك , توانبخشي
چكيده فارسي :
مقدمه: امروزه استفاده از تمرينات اسكوات در مراكز توانبخشي و بازتواني به منظور گسترش توان و قدرت عضلات رواج زيادي پيدا كرده است. هدف از انجام پژوهش حاضر، يافتن خلأ و كمبودهاي موجود در مطالعات گذشته و ارايه روش‌ها و پيشنهادهايي جهت كاربردي و ايمن‌تر كردن تمرينات اسكوات براي اهداف توانبخشي و تمريني بود.
مواد و روش‌ها: براي انجام اين تحقيق، مقالات انگليسي انتشار يافته در زمينه بيومكانيك اسكوات، در بانك‌هاي اطلاعاتي PubMed، ScienceDirect و Google Scholar جستجو گرديد. در اين بررسي كه محدود به مطالعات سال‌هاي 2000 تا 2020 بود، از كليد واژه‌هاي «Squat، Kinematics، Kinetics، Muscle function، Optimization» و تركيبي از آن‌ها بر اساس سرعنوان‌هاي موضوعي پزشكي (Medical Subject Headings يا MeSH) استفاده شد و بررسي نهايي روي بيش از 32 مقاله با ارتباط مستقيم انجام گرفت.
يافته‌ها: حركت اسكوات با اهدافي مانند پيشگيري از آسيب، ارتقاي تكنيك و بهبود عملكرد عضلات، به شكل گسترده‌اي مورد بررسي قرار گرفته است. مهم‌ترين شاخص‌هاي كينماتيكي، كينتيكي و فعاليت عضلات بررسي شده در تحقيقات به دست آمده، دامنه حركتي مفاصل، بيشينه گشتاور مفاصل به ويژه زانو و فعاليت الكتريكي عضلات چهار سرران و همسترينگ بود. در مقابل، بهينه‌سازي الگوي حركت در روش‌هاي مختلف اسكوات انجام نشده است و با وجود بررسي عملكرد عضلات در مطالعات متعدد، اطلاعات كافي از عملكرد عضلات عمقي درگير وجود نداشت.
نتيجه‌گيري: انجام اسكوات با هالتر از عقب با عرض پاي مساوي يا بزرگ‌تر از عرض شانه، با موقعيت طبيعي پا و امكان حركت رو به جلو و آزادانه براي زانو و انجام اسكوات با عمق كامل به شرطي كه قوس‌هاي كمر حفظ شود، روش مناسبي براي اجراي اين حركت است. ضمن اين كه استفاده از مدل‌هاي اسكلتي- عضلاني به منظور بهينه‌سازي الگوي حركت و آگاهي از عملكرد عضلات عمقي، مي‌تواند در جهت يافتن استانداردهاي طلايي و كاربردي‌تر كردن حركت اسكوات براي اهداف باليني و توانبخشي مفيد باشد.
چكيده لاتين :
Introduction: Nowadays, squat exercises are commonly used in rehabilitation centers to expand muscle power and
strength. In this study, biomechanics and muscle function have been reviewed during squats. The aim of this study is
to recognize the gaps and deficiencies of previous studies and provide suggestions to improve the application and
safety of squats for rehabilitation and training purposes.
Materials and Methods: PubMed and ScienceDirect databases were searched for studies published in English
between 2000 and 2020. The Google Scholar search engine was also used for this purpose. Adopting from Medical
Subject Headings (MeSH) terms, the search was conducted with keywords Squat, Biomechanics, Muscle function,
and Optimization as well as the combination of these terms. The final analysis was performed on more than
32 articles with a direct relationship to the review subject.
Results: The squat exercise was widely investigated for several purposes such as improving techniques, preventing
injuries, and promoting muscle function. The most common parameters in kinematics, kinetics, and muscle function
context were joint range of motion (ROM), joint maximum torque, especially maximum torque of the knee joint, and
quadriceps and hamstring muscles function, respectively. Despite numerous studies examining muscle function,
there was not enough information about profound muscles involved in the squat exercise. Furthermore, none of the
squat methods were optimized in terms of motion pattern.
Conclusion: Performing wide-stance back squat (≥ shoulder width) with natural foot positioning, unrestricted
movement of the knees, and full depth while the lordotic curve is maintained is an optimal technique to perform this
exercise. But it should be noted that the use of musculoskeletal models to optimize motion pattern and make
knowledge on the deep muscle function are beneficial to find gold standards and more use of the squat for clinical
and rehabilitation purposes.
