اقتباس و اعتراض: طبيعت زدايي و برساخت گرايي پسامدرن در «لير» ادوارد باند

Adaptation and Protest: Postmodern Constructivism in Edward Bond’s Lear

مقاله ي پيش رو نمايشنامه ي لير (1971) نوشته ي ادوارد باند را در نقش يك اثر اقتباس شده از شاه لير ويليام شكسپير در نظر مي گيرد تا تغيير نگاه به سنت شكسپيري را در اثر باند مورد بررسي قرار دهد. با توجه به اينكه يكي از اهداف اقتباس گر ابراز اعتراض به اثري است كه آن را اقتباس مي كند، بخشي از مطالعات اقتباس مي تواند معطوف به چرايي و چگونگي تغيير متن مبدا به منظور تحميل فلسفه اي خاص به آن باشد. اين رويكرد مطالعاتي قابليت به كار گيري در هر دو متن باند و شكسپير را دارد زيرا هر كدام تغييرات قابل توجهي، كه ريشه در دغدغه هاي آنها نسبت به فلسفه ي وجودي انسان دارد، به منابع در دسترس خود مي دهند. اين مقاله ضمن اشاره به دغدغه هاي اقتباسي و كيفيت هاي زيبايي شناسي در نمايشنامه ي شاه لير، بر نمايشنامه ي لير باند متمركز مي شود تا اعتراض اقتباس گر به سنت شكسپيري برجا مانده را بررسي كند. با توجه به اينكه باند عمدتا به انديشه ي تقدير گرايانه و محافظه كارانه ي موجود در نمايش شكسپير معترض است، مقاله ي پيش رو تغييرات بنيادين اقتباسگر در پيرنگ، شخصيت، زبان، قدرت و ايديولوژي را مورد تحليل قرار مي دهد تا مدرن سازي متن شكسپيري از طريق تحميل رويكرد برساخت گرايي را در نمايش باند نشان دهد. بدين منظور، رويكرد هاي پسامدرن به اقتباس از منظر ليندا هاچن و جولي سندرز و تاكيد رولان بارت بر پديده ي طبيعي سازي در نقش ابزار ايديولوژيك به عنوان مباني نظري مورد استفاده قرار مي گيرند تا گذر از ذات گرايي به برساخت گرايي در اقتباس باند مورد تاكيد واقع شود.

This article considers Edward Bond’s Lear (1971) as an adaptation of William Shakespeare’s King Lear to investigate how Shakespearean tradition undergoes changes in Bond’ work. Since one of the aims of adaptors is to express discontent with the work they adapt, a part of adaptation studies can be concerned with the whyness and howness of making changes to the source text with the aim of imposing a certain philosophy. This approach can be applied to the investigation of the texts of both Bond and Shakespeare as each of them make significant changes to their available texts based on their unique concerns for the philosophy of human existence. This article, in addition to referring to the adaptive concerns and aesthetic qualities of Shakespeare’s King Lear, focuses on Bond’s Lear to discuss the adaptor’s protest against the handed-down Shakespearean tradition. To this end, postmodern approaches to adaptation studies as mentioned by Linda Hutcheon and Julie Sanders and Roland Barthes’ emphasis on naturalization as an ideological process are applied as theoretical framework of the study to emphasize the transition from essentialism to constructivism in Bond’s adaptation.