منطق كنش جمعي و پيامدهاي آن بر سياستگذاري و توسعه اقتصادي؛ شرحي بر نظريه منسر اُلسُن

از زماني كه منسر اُلسُن كتاب منطق كنش جمعي را در سال 1965 به چاپ رساند، تا كنون، نظريه نوآورانه او درباره گروه‌ها نفوذ چشم‌گيري در علوم اجتماعي، از اقتصاد تا علم سياست و جامعه‌شناسي داشته است. او كه از مفروضات نظريه انتخاب عمومي، به ويژه فردگرايي روش‌شناختي آغاز مي‌كند، تأثير نهادها بر رفتار و كنش‌هاي فردي را نيز در نظر مي‌گيرد و كنش گروهي را، اگر بتوان گفت، برآيند رابطه فرد و نهاد (به عنوان قواعد بازي و ويژگي‌هاي گروه) تحليل مي‌كند. منطق كنش جمعي پايه پژوهش‌هاي بعدي اُلسُن درباره تفاوت‌ها در تجربه توسعه اقتصادي ميان كشورها و تبيين آن‌ها مي‌شود. از نظر او، كاميابي در سياستگذاري و توسعه اقتصادي وابسته به مناسبات و ويژگي‌هاي گروه‌هاي ذي‌نفوذِ چيره و دولت است. در اين مقاله، به منطق كنش جمعي و پيامدهاي آن بر سياستگذاري و توسعه مي‌پردازيم.