بررسي و نقد انگاره‌ «عدم حرمت اموال نواصب مهدييّن و پيروان آنان» در جريان مدعي يماني

«مالكيت» از جمله حقوق بنيادين بشر است كه عمري به درازاي تاريخ دارد و در علم حقوق، با تعابيري چون «اصل احترام مطلق به مالكيت در قوانين اساسي موضوعه» از آن ياد شده است. احمداسماعيل حق مالكيت را از نواصب مهدييّن و پيروان آنان سلب كرده و مدعي است كه اين فتوا را از امام زمان؟عج؟ تعليم گرفته است. هدف پژوهش حاضر، نقد مباني فقهي ادعاي اوست. پرسش اصلي اين پژوهش آن است كه مباني انگاره‌ فقدان حرمت اموال نواصب مهدييّن و پيروان آنان چيست؟ روش اين پژوهش، توصيفي- تحليلي و بر منابع كتابخانه‌اي مبتني است و در اين مسير بر قاعده فقهي «احترام مال مسلمان»، تأكيد داشته است. يافته پژوهش آن است كه فتواي احمداسماعيل، مخالف ضروري دين، روايات معصومان و سيره عقلا بوده؛ توسعه در مفهوم ناصبي توسط وي و الحاق نواصب مهدييّن و پيروان ايشان به نواصب ائمه نيز، امري مردود است.