معناي فقهي تمتع در روايات باب نكاح

روايات اماميه در مسئله عقد موقت با دختر باكره رشيده، مضمون واحدي ندارند؛ گاهي ازدواج موقت با دختر باكره منع شده و گاه با شرايطي خاص تجويز شده است. در روايات جواز عقد موقت با باكره، گاهي در سؤال راوي و گاه در بيان امام معصوم،(ع) واژه «تمتع» با عناويني همچون «التَّمَتُّعِ مِنَ الْأَبْكارِ» و «التَّمَتُّعِ بِالْأَبْكارِ» به كار رفته است. بسياري از فقها به پشتوانه ارتكاز فقهي، واژه تمتع در اين روايات را به معناي اصطلاحي آن، يعني نكاح موقت با دختر باكره معنا كرده و جواز چنين ازدواجي را نتيجه گرفته‌اند؛ اما  آيت‌الله شبيري زنجاني اين واژه را بر معناي لغوي آن حمل كرده و اين روايات را بيانگر جواز استمتاعات جنسي از دختر باكره در فاصله بين عقد دائم و عروسي دانسته است. طبق معناي اخير، اين روايات هيچ ارتباطي با مسئله جواز عقد موقت با باكره نخواهند داشت. با توجه به نبود دليل محكم در سخنان فقها بر مدعايشان و نقد و بررسي نشدن ديدگاه اخير، در اين پژوهش سعي شده ضمن نقد اين ديدگاه، با استناد به كثرت استعمال و اثبات انصراف، تحليل متن روايات و بررسي قراين تاريخي، از ديدگاه مشهور دفاع و مفهوم «التَّمَتُّعِ بِالْأَبْكارِ» تبيين شود.