بررسي پتانسيل حاشيه راه‌ها به عنوان رويشگاه گياهان جاذب زنبور عسل در اكوسيستم‌هاي نيمه-خشك سربيژن، استان كرمان

با توجه به نقش متقابل گياهان و گرده افشان هايي مانند زنبورعسل در پايداري اكوسيستم‌ها نياز است برنامه هاي مديريتي در جهت توسعه گياهان داراي جذابيت زياد براي گرده افشان ها باشد. در اين مطالعه به منظور بررسي تغيير تنوع گونه هاي مورد علاقه زنبور عسل تحت تاثير راه سازي، پوشش گياهي در دو منطقه حاشيه راه هاي آسفالت و خاكي و فاصله از راه‌ها در داخل 180 پلات در مراتع نيمه‌خشك سربيژن برداشت شد. 45 گونه مشاهده شد كه از نظر جذابيت براي زنبور عسل27 درصد در كلاس عالي، 31 درصد در كلاس خوب، 24 درصد در كلاس متوسط و 18 درصد در كلاس ضعيف قرار دارند. از نظر منبع تغذيه 71 درصد آنها از نظر توليد گرده و شهد براي زنبور عسل مهم هستند 20 درصد از نظر توليد شهد و 9 درصد از نظر توليد گرده مهم هستند. بررسي تنوع گونه اي در طبقات مختلف جذابيت براي زنبور عسل نشان داد كه در حاشيه راه هاي آسفالت و خاكي بيشترين تنوع متعلق به كلاس هاي خوب و عالي بودند اگرچه در منطقه فاصله از راه ها بيشتر تنوع متعلق به كلاس متوسط بود. تراكم گونه ها در طبقات جذابيت عالي و خوب در حاشيه راه‌ها و فاصله‌ها از راه‌ها اختلاف معني داري داشتند. تركيب گياهي در حاشيه راه ها تغيير كرده بود به طوري كه بوته ها به طور معني داري كاهش و علفي ها به‌طور معني داري در حاشيه راه‌ها افزايش يافتند (p 0.05) كه نسبت به بوته ها در جذب زنبور عسل موفق تر هستند. به‌طور كلي حاشيه راه‌ها به‌ويژه راه‌هاي آسفالت مناطق مناسبي براي توسعه گياهان موردعلاقه زنبور عسل هستند و مي توانند در كوتاه مدت براي استفاده زنبورداري در منطقه در نظر گرفته شوند.