اثربخشي فعاليت بدني بر ابعاد كيفيت زندگي افراد مبتلا به پرفشاري خون

The effect of physical activity on the quality of life in individuals with hypertension

مقدمه: با توجه به اثرات گسترده بيماري پرفشاري خون بر فاكتورهاي سلامتي و تاثير آن بر كيفيت زندگي افراد مبتلا و از آن جائي كه اثرات سودمند فعاليت بدني و ورزش بر سيستم هاي فيزيولوژيك بدن از جمله سيستم قلبي - عروقي به اثبات رسيده است، لذا پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي فعاليت بدني بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به پرفشاري خون انجام شد. روش‌ كار: جامعه آماري تحقيق را كليه بيماران مبتلا به پرفشاري خون، مراجعه كننده به بخش هاي قلب و عروق بيمارستان هاي تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي تبريز در زمستان 1397 تشكيل مي دهد كه از بين اين بيماران، 140 نفر( 70 بيمار فعال مبتلا به پرفشاري خون و 70 بيمار غيرفعال مبتلا به پرفشاري خون) به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. معيار ورود نمونه در پژوهش، تشخيص قطعي ابتلا به بيماري پرفشاري خون توسط پزشك متخصص كه حداقل يكسال از تشخيص بيماري آن ها گذشته باشد. افرادي كه حداقل دو جلسه در هفته و هر جلسه حداقل 45 دقيقه فعاليت جسماني منظم داشتند، به عنوان افراد داري فعاليت بدني و فعال انتخاب شدند.براي گردآوري اطلاعات از پرسشنامه هاي جمعيت شناختي و كيفيت زندگي وار و شربون (1992)استفاده شد. نتايج: نتايج آزمون t مستقل نشان داد، تفاوت معني داري بين ميانگين كيفيت زندگي افراد فعال مبتلا به پرفشاري خون و افراد غيرفعال مبتلا به پرفشاري خون، به نفع گروه فعال وجود دارد(05/0 P <). نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج مطالعه حاضر كه نشان دهنده اثرگذاري فعاليت بدني بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به پرفشاري خون مي باشد، مي توان بيان كرد، تمرين جسماني و ورزشي مي تواند به عنوان يك روش درماني موثر براي ارتقاء سلامتي و بهبود كيفيت زندگي افراد مبتلا به پرفشاري خون مورد استفاده قرار گيرد.

Introduction: Considering the widespread effects of hypertension on health factors and their impact on quality of life in affected patients and since the beneficial effects of physical activity and exercise on physiological systems, including the cardiovascular system, have been proven, therefore, the aim of this study was to investigate the effect of physical activity on the quality of life of patients with hypertension. Materials & Methods: The study population included all patients with hypertension referring to the cardiovascular departments of hospitals affiliated to Tabriz University of Medical Sciences during the winter of 1397. From these patients, 140 patients (70 active patients with hypertension and 70 non-active patients with hypertension) were selected through available sampling method. The inclusion criterion of the study was diagnosis of hypertension disease by a physician that they have passed at least one year of diagnosis. Individuals who had at least two sessions per week and each session had at least 45 minutes of regular physical activity were selected as active individuals. Data collection was done by demographic and quality of life questionnaires (Ware & Sherbourne,1992). Results: Independent t-test showed that there was a significant difference between the mean quality of life in active people with hypertension and those non-active patients with hypertension in favor of active group (P <0.05). Conclusion: According to the results of this study which indicates that the impact of physical activity on quality of life in patients with hypertension, it can be argued that sport and physical training can be an effective treatment for improving the health and improving the quality of life of people with hypertension.