عنوان مقاله :
اثر تعامل همه جانبه بر رفتارهاي قالبي كودكان داراي اختلال طيف اوتيسم
عنوان به زبان ديگر :
The effect of intensive interaction intervention on the stereotyped behavior of children with autism spectrum disorder
پديد آورندگان :
كريمي، سارا دانشگاه آزاد اسلامي واحد اهواز، اهواز، ايران , عسگري، پرويز دانشگاه آزاد اسلامي واحد اهواز،گروه روانشناسي، اهواز، ايران , حيدرئي، عليرضا دانشگاه آزاد اسلامي واحد اهواز،گروه روانشناسي، اهواز، ايران
كليدواژه :
اوتيسم , مداخله مبتني بر تعامل همه جانبه , رفتارهاي قالبي
چكيده فارسي :
مقدمه: هدف از انجام اين پژوهش بررسي اثربخشي مداخله تعامل همه جانبه بر رفتارهاي قالبي كودكان داراي اختلال طيف اوتيسم است.
روش كار: اين پژوهش نيمه آزمايشي با گروه آزمايش و كنترل و مرحله پيشآزمون و پسآزمون مي باشد. جامعه اين پژوهش شامل كودكان داراي اختلال طيف اوتيسم است كه به وسيله نمونه گيري دردسترس از ميان مراكز اوتيسم شهر اهواز مركز نهال انتخاب و تعداد 11 كودك در گروه آزمايش و 11 نفر نيز در گروه كنترل گماشته شدند. از مقياس درجهبندي اوتيسم گيليام (گارس) جهت اندازهگيري متغيرهاي پژوهش استفادهشد. جهت تجزيه و تحليل نتايج از روشهاي آماري توصيفي شامل ميانگين و انحراف معيار و به منظور بررسي اثر بخشي مداخله از آزمون تحليل كواريانس چند متغيري استفاده شد.
نتايج: ميانگين و انحراف معيار رفتارهاي قالبي براي گروه آزمايش و كنترل در مرحله پيش آزمون به ترتيب (88/6+-81/28) و (17/9+-36/24) و اين مقادير در مرحله پس آزمون براي گروه آزمايش و كنترل به ترتيب (14/5+-9/17) و (13/10+-72/23) مي باشد و در مرحله پيگيري اين ميزان براي گروه آزمايش و كنترل به ترتيب برابر با (23/5+-63/19) و (35/9+-81/23) . نتايج تجزيه تحليل كواريانس يك راهه نشان داد روش تعامل همه جانبه بر رفتارهاي قالبي معنيدار بود (001/0>P).
نتيجه گيري: با توجه به يافته ها روش تعامل همه جانبه بر رفتارهاي قالبي موثر است. روش تعامل همه جانبه مي تواند از طريق اثر گذاري بر مشوق هاي بافتي و محيطي باعث كاهش رفتارهاي قالبي كودكان طيف اوتيسم شود.
چكيده لاتين :
Introduction: The purpose of this study was to investigate the effectiveness of intensive interaction intervention on social stereotyped behaviors of children with autism spectrum disorder.
Materials & Methods: The method of this study was quasi-experiment with an experimental and control group and pretest, post-test. The population of this study included children with autism spectrum disorder that was selected by available sampling among the centers of autism in Ahvaz, Iran, and 11 children were randomly assigned to both experimental and control groups. The Gilliam Autism Scale (Gars) was used to measure the variables of the research. To analyze the results, descriptive statistics including mean and standard deviations of scores were used and the covariance analysis was used to control the interventional variables in the pretest.
Results: The mean and standard deviation of the stereotyped behaviors for the experimental and control group in the pre-test stage were (28.88 ± 6.88) and (24.66 ± 9.17), respectively, and these values were in the post-test phase for The experimental and control groups were (17.9 ± 14.5) and (23.72 ± 13.13), respectively, and in the follow-up phase, the experimental and control groups were (+/- 23.5) 63/19) and (35/9 + -81 / 23).The results of one way covariance analysis indicated that the method of intensive interaction on the stereotyped behaviors was effectful (P <0.001).
Conclusion: According to the findings, the method of intensive interaction is effective on the stereotyped behaviors. The intensive interaction method can reduce the stereotyped behavior of children in the autism spectrum by influencing tissue and environmental stimuli.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي دانشگاه علوم پزشكي مشهد
