تأثير زبان و ادب فارسي بر هند دوره گوركانيان تا پايان اورنگ زيب (931-1118ق)

The effect of Persian language and literature on India, from Gūrkāniyān era to the end of Aurangzeb (931-1118 AH)

تعامل فرهنگي ايرانيان با هندي‌ها سابقه طولاني دارد. نزديكي زبان فارسي قديم و اوستايي با زبان سانسكريت نيز به همين تعاملات تاريخي برمي‌گردد. از ورود اسلام به هند تا پايان حكومت گوركانيان، حدود سي و دو سلسله مسلمان در هند حكومت كردند. بيشتر اين حكومت‌ها در گسترش زبان و ادب فارسي تلاش كردند. آنها دو عنصر اسلام و زبان فارسي را توسعه دادند. اوج شكوفايي زبان فارسي در هندوستان در دوره گوركانيان بود. در اين دوره فارسي زبان رسمي دربار شده‌بود. مسئله اصلي اين پژوهش بررسي وضع زبان و ادب فارسي و تأثير آن در هند دوره گوركانيان است؟ در اين پژوهش بر مبناي مطالعه كتابخانه‌اي و با روش توصيفي- تحليلي نشان داده شد زبان و ادب فارسي افزون‌بر گسترش اسلام و فرهنگ ايراني، بر لهجه‌ها و زبان‌هاي هندي به‌ويژه زبان اردو و نيز بر مسائل اقتصادي هند در دوره گوركانيان تأثير گذاشته بود

Iranians cultural interaction with Indians has a long history. The proximity of Old Persian and Avestan language ​​to the Sanskrit language also goes back to these historical interactions. From the arrival of Islam to India until the end of the Gūrkāniyān government, about thirty-two Muslim dynasties governed in India. Most of these governments tried to spread the Persian language and literature. They developed two elements of Islam and the Persian language. The peak of flourishing of the Persian language in India was during Gūrkāniyān era when Persian became the official language of the court. The main issue of this research is to study Persian language and literature status and its effect on India during the Gūrkāniyān era. In this research which has done based on library studies and descriptive-analytical method, it was shown that Persian language and literature in addition to the development of Islam and Iranian culture, had influenced Indian dialects and languages, especially Urdu, and also on Indian economic issues in Gūrkāniyān era.