بررسي اثرات تمرين ايروبيك در محيط آبي بر تغييرپذيري ضربان قلب با استفاده از روش غير خطي Poincare plot

زمينه و هدف: تغييرپذيري ضربان قلب، روش غيرتهاجمي بررسي اثر مداخله فعاليت ورزشي بر سيستم اتونوم قلبي است. هدف از پژوهش حاضر، تحليل غيرخطي اثر فعاليت ورزشي ايروبيك در آب بر سيستم اتونوم قلبي در مردان جوان دانشگاهي بود. روش تحقيق: تعداد 28 نفر از مردان جوان به صورت هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفي در دو گروه كنترل و تمرين ايروبيك در آب قرار گرفتند. در دوره پيش‌آزمون و بعد از مداخله تمريني، تمامي پارامترهاي تغييرپذيري ضربان قلب با روش بررسي توالي‌هاي ضربان قلب اندازه‌گيري گرديد؛ سپس انحراف معيار توالي‌هاي ثبت‌شده با استفاده از روش Poincare plot تفسير گرديد. براي مقايسه تفاوت‌ها در مراحل پژوهش، از آزمون‌هاي تي مستقل و تي‌ همبسته استفاده گرديد. يافته‌ها: شركت منظم در تمرين ايروبيك در آب، باعث افزايش معني‌دار (9/2±45/1 به 12/3±34/1) انحراف‌معيار فواصل زماني توالي‌هاي ضربان قلب نسبت به توالي مجاور خود نسبت به گروه كنترل (0/03=P) گرديد. انحراف‌ معيار طولي فواصل زماني توالي‌هاي ضربان قلب نسبت به پيش‌آزمون (0/04=P) افزايش معني‌داري (12/5± 79/5 به 15/8± 56/9) داشت. بعد از انتقال نتايج مطلق به حالت نرمال، حالت نرمال انحراف‌معيار فواصل زماني توالي‌هاي ضربان قلب نسبت به توالي مجاور خود نسبت به گروه كنترل (0/03=P) افزايش معني‌دار (12/05±44/7 به 13/52±36/5) داشت؛ همچنين حالت نرمال انحراف‌معيار طولي فواصل زماني توالي‌هاي ضربان قلب نسبت به پيش‌آزمون (0/02=P) افزايش معني‌داري (15/29±76/4 به 9/32±61/3) يافت. نتيجه‌گيري: اجراي فعاليت ورزشي هوازي در محيط آبي مي‌تواند به‌عنوان يك روش تمريني سودمند براي بهبود پاسخ‌پذيري سيستم اتونوم قلبي مورد استفاده قرار گيرد.

Background and Aim: Heart rate variability used as a non-invasive method to investigate the effect of aerobics exercise on the cardiac autonomic system. The aim of this study was the nonlinear analysis of the effect of aerobic exercise in the water on the cardiac autonomic system in academic young's males. Materials and Methods: A total of 28 young men were randomly assigned to two groups of control and aerobic exercise in water. In the pre-test period and after the training intervention, all parameters of heart rate variability were measured by examining heart rate sequences, In the pre-test period and after the training intervention, all parameters of heart rate variability were measured by examining heart rate sequences, and then the standard deviation of the recorded sequences was interpreted by using the Poincare plot method. Independent t-test and paired t-test were used to compare the differences in the research stages. Results: Regular participation in aerobic exercise in water caused a significant (45.1±9.2 vs. 34.1±12.3) and standard deviation of time intervals of heart rate sequences compared to their adjacent sequence compared to the control group (P=0.03). The longitudinal standard deviation of time intervals of heart rate sequences compared to the pre-test (P=0.04) had a significant increase (79.5±12.5 vs. 56.9±15.8 After transferring the absolute results to normal, the normal state of the standard deviation of time intervals of heart rate sequences compared to its adjacent sequence compared to the control group (P=0.03) had a significant increase (44.7±12.05 vs. 36.5±13.52). Also, the normal state of the longitudinal standard deviation of time intervals of heart rate sequences compared to the pre-test (P=0.02) increased significantly (76.4±15.29 vs. 61.3±9.32). Conclusion: Performing aerobic exercise in an aqueous environment can be used as a useful training method to improve the responsiveness of the cardiac autonomic system.