تكوين و اعمال حقوق نرم بين‌المللي در پرتو رويه ديوان بين‌المللي دادگستري با تأكيد بر حقوق بشردوستانه

هنجارها در عالم حقوق داراي دو ركن هستند: يكي الزام‌آوري و ديگري پايبندي. هنجارهاي حقوق نرم فقط داراي ركن دوم، يعني پايبندي هستند. در پژوهش حاضر مشاهده خواهد شد كه ديوان بين‌المللي دادگستري علي‌رغم وجود قالب‌هاي كلاسيك ماده 38 اساس‌نامه خود، هم در قامت اعمال‌كننده و هم در قامت يك مرجع توليد حقوق نرم بشردوستانه به نقش‌آفريني مي‌پردازد. از يكسو، از طريق توسل ديوان بين‌المللي دادگستري به ساز و كار حقوق نرم، هنجارهاي حقوق بين‌الملل بشردوستانه، بدون نياز به اجماع فراگير ميان دولت‌هاي درگير، تفسير، تصويب، تعديل و حتي تغيير پيدا ‌مي‌كنند و از سوي‌ ديگر استناد ديوان به حقوق نرم بشردوستانه مي‌تواند به عنوان روشي جهت تسهيل روند انتقال هنجارهاي مزبور به فضاي حقوق بشردوستانه سخت قلمداد شود. همچنين در پرتو رويه ديوان، حقوق نرم بشردوستانه اين قابليت را دارد كه قواعد حقوق بشردوستانه را تقويت و ارتقا بخشد و حسب مورد آن‌ها را در سلسله‌مراتب هنجاري حقوق‌ بين‌المللي بالا ببرد. از طرفي استفاده ديوان از هنجارها و اسناد حقوق نرم، داراي تأثيري متقابل در مناسبات مواضع ديوان و رفتار اعضاي جامعه بين‌المللي مي‌باشد.

Norms in the world of law have two pillars: one of them is binding, and another is compliance. Soft law norms have only the second pillar. In the present study, it will be observed that the International Court of Justice, despite the classical formulas of the Article 38 of its Statute, plays a role in both the status of the executor and in the position of a humanitarian soft-law-making authority. On one hand, through the application of soft law mechanism by the Court, international humanitarian law norms are changed, interpreted, ratified, amended and even changed without the need for universal consensus and, on other hand, the Court's reference to humanitarian soft law can be seen as a way to facilitate the process of transferring these norms to hard humanitarian law. Also in the light of the Judicial Procedure of Court, humanitarian soft law has the potential to reinforce and promote the rules of international humanitarian law and, as the case may be, enhance them in the normative hierarchy of international law. On the other hand, the Court's usage of norms and documents of soft law has an adverse effect on the relationship between the court's position and the conduct of members of the international community.