عنوان مقاله :
تأثير چهار شيوه تمريني بر بيان ژنهاي كوپپتين و پروآدرنومدولين مياني در بطن چپ موشهاي صحرايي نر نژاد ويستار
پديد آورندگان :
اسد، محمد رضا دانشگاه پيام نور - گروه تربيت بدني و علوم ورزشي، تهران، ايران , فربد مهنا، فائزه دانشگاه پيام نور - گروه تربيت بدني و علوم ورزشي، تهران، ايران , برزگري، علي دانشگاه پيام نور - گروه تربيت بدني و علوم ورزشي، تهران، ايران
كليدواژه :
كوپپتين , پروآدرنومدولين مياني , تمرين ورزشي و بطن قلب
چكيده فارسي :
پيشزمينه و هدف: با توجه به اهميت پيشگيري از عوامل بروز بيماريهاي قلبي و نيز فقدان اطلاعات كافي در خصوص تأثير تمرينهاي ورزشي بر بيان كوپپتين و پروآدرنومدولين مياني، هدف مطالعه حاضر بررسي تأثير چهار شيوه تمريني بر بيان كوپپتين و پروآدرنومدولين مياني در بطن چپ موشهاي صحرايي نر نژاد ويستار ميباشد.
روش كار: در اين مطالعه تجربي، 40 سر موش صحرايي نر ويستار 8 هفتهاي با ميانگين وزني 33±237 گرم بهطور تصادفي به 5 گروه شامل گروه هاي كنترل، تمرين هوازي شدت متوسط، تمرين هوازي پرشدت، تمرين هوازي تناوبي پرشدت و تمرين شنا با شدت متوسط تقسيم شدند. برنامه هاي تمريني در گروه هاي تجربي به مدت 8 هفته و 5 روز در هفته انجام شد. بيان ژنهاي موردمطالعه در بافت قلب با روش PCr تعيين شد. جهت تحليل دادهها از آناليز واريانس يكطرفه و بونفروني در سطح معني داري 05/0 ≥P استفاده گرديد.
يافته ها: بيان كوپپتين و پروآدرنومدولين مياني در هر يك از گروههاي ورزشي در مقايسه با گروه كنترل، بهطور معنيداري كاهش يافته است (p=0/001, p=0/001). همچنين افزايش معني داري در بيان كوپپتين و پروآدرنومدولين مياني در گروههاي HIIT و HIT نسبت به گروههاي ST و MIT مشاهده شده است (p=0/01، p=0/001).
نتيجهگيري: هر چهار شيوه تمريني توانست با بهبود بيان ژنهاي موردمطالعه، تغييرات مطلوبي در كاهش پيامدهاي ناشي از آسيب بافت قلبي ايجاد نمايد. بااينحال، به نظر ميرسد كه تمرينات شنا با توجه به ويژگي عدم تحمل وزن تأثيرات مطلوبتري داشته باشد، هرچند در اين زمينه به تحقيقات بيشتري نياز است.
چكيده لاتين :
Background & Aims: Considering the importance of preventing the risk factors in heart disease and
lack of sufficient information about the effect of exercise training on copeptin and mid-regional
proadrenomedullin expression, this study aimed to investigate the effect of four training methods on the
copeptin and mid-regional proadrenomedullin expression in the left ventricle of male Wistar rats.
Materials & Methods: In this experimental study, 40 male Wistar rats with the age of 8-weeks and an
average weight of 237±33 grams were randomly divided into 5 groups: control, moderate-intensity
training, high-intensity training, high-intensity interval training, and moderate-intensity swimming
training. The training programs in experimental groups were performed for 8 weeks (5 days a week).
Expression of research genes was determined by real-time polymerase chain reaction. To analyze the
data, one way ANOVA and bonferroni were used at a significance level of p≤ 0.05.
Results: Copeptin and mid-regional proadrenomedullin expressions in each training group decreased
significantly compared to the control group (p= 0.001, p= 0.001). Also, Copeptin and mid-regional
proadrenomedullin expression increased significantly in HIIT and HIT groups compared to ST and MIT
groups (p= 0.001, p= 0.001).
Conclusion: All of the four exercise training methods were able to reduce the expression of the studied
genes, and make favorable changes in reducing the consequences of cardiac tissue injury. However,
swimming exercises seem to have more favorable effects with regard to non-weight bearing property,
although further research is needed.
عنوان نشريه :
مجله پزشكي اروميه