اثر تمرين استقامتي با شدت متوسط بر سطوح كورتيزول و بيان ژن عامل افزايش‌دهنده مايوسيت خانواده 2 سي و ماتريكس متاپروتئيناز-2 در ميوكارد رت‌هاي نر: مطالعه‌ مداخله‌اي و تجربي

پيش‌زمينه و هدف:: از يك­سو سازگاري­ هاي ساختاري و عملكردي عضله قلبي به استرس هاي مختلف باعث تغييرات اساسي در اين بافت مي­گردد و از سوي ديگر تمرين ورزشي به ­عنوان يك استرس­زاي مطلوب باعث افزايش آنژيوژنز و هايپرتروفي بافت قلب مي­گردد. ازاين‌رو هدف از مطالعه حاضر بررسي اثر شش هفته تمرين استقامتي با شدت متوسط بر سطوح كورتيزول و بيان ژن MEF-2C و MMP-2 در ميوكارد رت­­ هاي نر نژاد ويستار بود. مواد و روش‌ كار: بيست سر موش صحرايي نر بالغ با 10 هفته سن و وزن 8/2±243 گرم در مطالعه تجربي حاضر موردبررسي قرار گرفتند و به دو گروه 10 تايي: تمرين استقامتي و كنترل تقسيم شدند. حيوانات شش هفته تمرين استقامتي با شدت متوسط به مدت 5 روز در هفته روي تردميل انجام دادند. قبل از شروع پروتكل تمريني و 24 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين نمونه­هاي خون گرفته شد و 24 ساعت پس از آخرين جلسه بافت قلب براي بيان ژن MEF-2C و MMP-2 استخراج گرديد. براي مقايسه تغييرات سطوح كورتيزول از آزمون تحليل كوواريانس و براي بررسي تغييرات بيان ژن از آزمون t مستقل با سطح آماري (p>0/05 استفاده گرديد. يافته‌ها: بين سطوح كورتيزول پس از شش هفته تمرين استقامتي نسبت به پيش‌آزمون و در مقايسه با گروه كنترل به ترتيب با سطح معناداري (p=0/342 و (p=0/08كاهش معناداري مشاهده نشد. ميزان بيان ژن هر دو فاكتور MEF-2C و MMP-2 در بافت قلب رت­ ها 24 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين استقامتي با شدت متوسط در مقايسه با گروه كنترل به ترتيب با سطح معناداري (p=0/016 و p=0/021 افزايش پيدا كرد. بحث و نتيجه‌گيري: مي­توان اين‌گونه بيان كرد كه تمرين استقامتي با شدت متوسط اثر مثبتي بر كنترل هايپرتروفي و آنژيوژنز بافت قلب رت­ها دارد و بدين ترتيب به نظر مي­رسد كه در پيشگيري از بيماري­هاي قلبي عروقي مي­تواند مؤثر باشد و سازگاري­هاي ساختاري مفيدي براي افراد به ارمغان بياورد.

Background & Aims: The structural and functional adaptations of the heart muscle to various stresses cause fundamental changes in this tissue, and also exercise training as a desirable stressor increases the hypertrophy and angiogenesis of heart tissue. Therefore, the aim of the present study was to investigate the effect of six weeks of moderate-intensity endurance training on the levels of cortisol, MEF-2C, and MMP-2 gene expression in Wistar male myocardium. Materials & Methods: Twenty adult male rats, 10-weeks old, weighing 243±8.2 g were examined in this experimental study. Animals were divided into two groups of 10 per group: training and control. The animals underwent six weeks of moderate-intensity endurance training for five days a week on a treadmill. Blood samples were taken before the first session and 24 hours after the last training session and cardiac tissue were extracted for measurement of MEF-2C and MMP-2 gene expression after the last session. Covariance analysis was used to compare the differences between cortisol level changes and independent t-test with a significant level of p<0/05 was used to examine changes in gene expression of MEF-2C and MMP-2. Results: After six weeks of endurance training cortisol levels had no different change compared to pretest and control group with the significant level of (P=0.342) and (P=0.08), respectively. However, gene expression of both factors related to the angiogenesis of cardiac tissue MEF-2C and MMP-2 increased compared to the control group (p=0.016 and p=0.021, respectively). Conclusion: It can be concluded that moderate-intensity endurance training has a positive effect on hypertrophy, and angiogenesis of rats' heart tissue and it seems that endurance training can be effective in preventing cardiovascular disease and it can cause beneficial structural adaptations for individuals.