بررسي سازوكارهاي تأمين خلوت در فضاي باز شهري و تبيين نسبت آن با ارتقاي سطح كيفي حضور شهروندان بررسي موردي: ميدان نقش جهان اصفهان

لازمه حضور انسان در فضاهاي شهري تحقق كيفياتي است كه امنيت رواني را به ارمغان مي‌آورد. اما در زندگي امروز، دربسياري از موارد شاهد آن بوده‌ايم كه استقرار ما در فضا توأم با حس امنيت و قرار نبوده است. اين مقاله سعي دارد سهم تأمين خلوت در تحقق اين سطوح كيفي را مورد بررسي قرار دهد. بنابراين تعيين نسبت و چگونگي اثر تأمين خلوت در ارتقاي سطوح كيفي مذكور مدنظر است. كشف و به‌كارگيري بضاعت‌هاي محيطي و سازوكارهاي تأمين خلوت در مقام ابزارهايي كه به‌طور آگاهانه يا ناخودآگاه توسط افراد به‌كارگرفته مي‌شوند تا سطوح كيفي حضور آنها را ارتقا بخشند، به طراحان كمك مي‌كند بستري با فرصت‌هاي مكاني قابل گزينشي را براي كاربران فراهم‌كنند. پژوهش حاضر از نوع توصيفي تحليلي بوده و به طريق پيمايش در زمينه به‌صورت مشاهده و مصاحبه بسته انجام‌گرفته است. در نهايت همبستگي دو مفهوم اصلي با استفاده از نرم‌افزار تحليل آماري مطالعه شده است. يافته‌ها نشان‌دهنده اثر تأمين خلوت به‌عنوان يكي از عوامل اصلي ارتقاي سطح كيفي حضور افراد در محيط مورد پيمايش، با ضريب همبستگي 4/0 بوده است. مشاهدات ميداني در مورد چگونگي تأمين خلوت در چنين فضاي فاقد كالبد و عرصه‌هاي معين نشان مي‌دهد رفتار قلمروپايي فعال فرد در تأمين خلوت تأثيرگذار است و همچنين شرايط ادراكي شخص در محيط غني از ادراكات حسي و معنايي نيز زمينه را براي حضور در مراتب عالي آن مهيا خواهدكرد.