بررسي نقش فردگرايي در عرفي شدن ساختار و ذهنيت دانشجويان تحصيلات تكميلي دانشگاه يزد

عرفي شدن در دنياي جديد همه جوامع را درنورديده است و به اين معناست كه دين در تحولات و ارزش هاي جوامع نقش كمرنگي دارد. در اين بين عواملي متعددي در شدت اين پديده نقش دارند كه يكي از آنها فردگرايي دوران مدرن است. اين تحقيق با روش پيمايش به دنبال بررسي رابطه تجربي بين فردگرايي و عرفي شدن دانشجويان دانشگاه يزد بود. جامعه آماري اين تحقيق دانشجويان تحصيلات تكميلي (ارشد و دكتري) دانشگاه يزد در سال 1398 بود كه با روش طبقه اي ساده 380 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. همچنين از ابزار پرسشنامه براي سنجش متغيرها استفاده شد. نتايج تحقيق نشان داد كه بين جنسيت و عرفي شدن (عيني و ذهني) رابطه اي وجود نداشت ولي بين وضعيت تاهل و عرفي شدن عيني و شاخص كلي عرفي شدن رابطه وجود داشت. بين ميزان استفاده از وسايل ارتباط جمعي و عرفي شدن رابطه معني دار و مثبت وجود داشت. بين فردگرايي عمودي با عرفي شدن ذهني، عيني و شاخص كلي فردگرايي رابطه وجود داشت ولي فردگرايي افقي تنها با بعد عرفي شدن عيني رابطه داشت. نتايج رگرسيون نشان داد كه فردگرايي عمودي و استفاده از رسانه بيش از 16 درصد از واريانس متغير عرفي شدن را تبيين كرد.