سرمايه اجتماعي در بازارهاي تاريخي ايران (مطالعه موردي بازار تاريخي تبريز)

بازارهاي تاريخي ايران، نمونه اي جامع از فرهنگ بومي ايراني را به نمايش مي گذارند و سرمايه اجتماعي اين بازارها را مي توان در ابعاد فرهنگي و مذهبي، اجتماعي، اقتصادي، تاريخي، معنايي و فضايي بررسي نمود. بازارهاي تاريخي از الگوها و كيفيتهاي محيطي مطلوبي در فضاها، سنتهاي داد و ستد و رويدادها برخوردارند كه محمل سرمايه هاي اجتماعي غني و پويايي در گذر زمان بود ه اند. امري كه با احداث پاساژها و مراكز خريد معاصر با سبكهاي غيربومي مورد تضعيف واقع شده است. اين مقاله با هدف تبيين ابعاد و كيفيتهاي سرمايه اجتماعي در بازارهاي تاريخي و نمونه موردي بازار تاريخي تبريز انجام مي شود، كه  با استفاده از روش تحقيق تحليلي_اسنادي و پيمايش ميداني انجام مي شود. بازارهاي تاريخي با برخورداري از الگوهاي ارزشمند در ساختار و اجزاء سنتهاي بومي در فضاهايي همچون راسته، تيمچه ، سرا، دالان و مسجد، مجموعه عظيمي از سرمايه اجماعي را با خود در گذر زمان حمل مي نمايد. سرمايه اجتماعي در بازار تبريز بر اساس پايه اقتصادي، سيستم فضايي و كالبدي حجره اي؛ فرهنگ ايراني_ اسلامي (درهم تنيدگي و انسجام نظم اجتماعي، فرهنگي، اقتصادي و كالبدي؛ مركزيت مساجد و مراجعه كسبه و مراجعين براي اداي نماز؛ برگزاري مراسمات فرهنگي و مذهبي در جشنها، عزاداري؛ اعتقادات ديني؛ همياري نيازمندان؛ روابط همسايگي مستحكم) استوار است.