تحليل مقايسه‌اي گردشگري منطقه‌اي با رويكرد درآمد محور

با توجه به گسترش صنعت گردشگري و نقش آن در اقتصاد كشورها، به‌ويژه كشورهاي درحال‌توسعه فاقد منابع توليدي، شناسايي عوامل مؤثر در بهبود گردشگري، امري ضروري بوده و از اهميت بسياري، برخوردار مي‌باشد. ازاين‌رو پژوهش حاضر به دنبال اين هدف است تا عوامل كليدي و اثرگذار در توسعه گردشگري منطقه‌اي را بر اساس شاخص‌هاي مختلف هر منطقه (ازجمله مباحث درآمدي) شناسايي و با تقسيم مناطق به سه بخش درآمد بالا، پايين و متوسط، شاخص‌هاي اثرگذار بر گردشگري را در مناطق مختلف، با رويكرد مدل‌سازي اقتصادي، موردقياس قرار دهد. اين پژوهش به لحاظ هدف، كاربردي و به لحاظ ماهيت و روش، تحليلي – توصيفي مي‌باشد. دوره زماني موردبررسي تحقيق، 1995 تا 2015 بوده و نمونه موردبررسي 120 شهر از پايتخت‌هاي كشورهاي با درآمد متوسط، پايين و بالا مي‌باشد. نتايج حاصله از تحقيق، نشان مي‌دهد كه متغيرهاي نرخ ارز، شاخص قيمت خرده‌فروشي (CPI) و توليد ناخالص داخلي سرانه از مهم‌ترين عوامل اثرگذار بر گردشگري جهاني همه كشورها و هر سه گروه كشورهاي با درآمد پايين، متوسط و بالا، محسوب مي‌شود و در اين ميان، شاخص‌هاي نرخ ارز و توليد ناخالص داخلي سرانه تأثير مثبت و شاخص خرده‌فروشي قيمت‌ها (تورم)، تأثير منفي بر گردشگري در كشورهاي مختلف داشته كه نشان‌دهنده تأثيرگذاري يكنواخت اين شاخص‌ها در مناطق مختلف مي‌باشد. همچنين، ضرايب كاملاً يكسان مربوط به كشورهاي با درآمد متوسط و بالا، در مدل‌هاي تخميني، شباهت زياد اين دو گروه در بخش گردشگري و جذب گردشگر را نشان مي‌دهد و بالطبع حاكي از اين است كه سياستمداران و قانون‌گذاران بخش گردشگري در اين گروه كشورها، مي‌توانند از يكديگر تبعيت كنند.