تبيين جامعه شناختي رابطه‌ي احساس امنيت اجتماعي و سلامت اجتماعي

زمينه و هدف: يكي از ابعاد سلامت، سلامت اجتماعي است. سلامت اجتماعي به نوعي نشان دهنده خدشه ناپذيري ابعاد هويتي افراد در جامعه هست. از بين عواملي كه بر سلامت اجتماعي اثر مي‌گذارند، احساس امنيت اجتماعي در ابعاد عيني و ذهني جايگاه قابل ملاحظه‌اي داشته و تاثير بنيادين بر كارآمدي افراد در جامعه دارد. هدف از انجام اين پژوهش، استخراج رابطه بين دو متغير امنيت اجتماعي و سلامت اجتماعي به صورت تجربي بود. روش كار: اين پژوهش با روش كمي، به شيوه پيمايشي و با استفاده از ابزار پرسشنامه در بين نمونه اي 400 نفري از ساكنين شهر لنده از استان كهگيلويه و بوير احمد در سال 1398 انجام شد. نتايج كار: يافته‌هاي پژوهش نشان دادند كه بين احساس امنيت اجتماعي و سلامت اجتماعي رابطه معني داري در اكثر ابعاد اين دو متغير مشاهده شد (0.05 p). مدل‌سازي معادلات ساختاري بين اين دو متغير نيز نشان داد كه احساس امنيت اجتماعي با وزن رگرسيوني برابر 0.54 بر سلامت اجتماعي اثر بود و اين متغير به تنهايي 29% تغييرات سلامت اجتماعي را تبيين كرد در حالي كه جنسيت افراد در اين رابطه اثري نداشت. نتيجه گيري: احساس امنيت اجتماعي اثر قابل توجهي بر سلامت اجتماعي و كارآيي افراد در جامعه دارد. بنابراين اين چنانچه جامعه‌اي بتواند از مولفه‌هاي هويتي شهروندان خود در ابعاد مختلف قومي، ديني، زباني و ملي صيانت كند و سطح مدارا و تحمل اجتماعي آنها را بالا ببرد، آنگاه انتظار مي‌رود شرايط مناسب‌تري را براي افزايش سلامت اجتماعي افراد در آن جامعه به وجود آيد.