بسط «علايق علم» و پيامدهاي آن براي آموزش علوم طبيعي

هدف اصلي اين مقاله، بسط علايق علم و بررسي پيامدهاي آن براي آموزش علوم طبيعي است. براي اين منظور با استفاده از روش‌هاي توصيف، تحليل، استنتاج و مفهوم‌پردازي ابتدا به علايق علم نزد هابرماس با سه وجه فني، عملي و رهايي‌بخش پرداخته مي‌شود. سپس رويكرد ماري هسه دربارۀ جنبۀ تفسيري و تأويلي علوم طبيعي مورد بررسي قرار مي‌گيرد. پس از آن، به نظرات مارتين اِگِر دربارۀ علاقه كيهان‌شناختي و سركوب آن در تعليم‌وتربيت پرداخته مي‌شود. در بخش بعد ضمن پيشنهاد رشتۀ «مطالعات علم» به‌عنوان «علايق استعلايي علم» به بسط علايق علم مي‌پردازيم. سپس به پيامدهاي چهار زيرعلاقۀ تاريخ علم، فلسفه علم، جامعه‌شناسي علم و روانشناسي علم، پرداخته مي‌شود. در نهايت با ابتناي بر يافته‌هاي پژوهش، رويكرد و روش جديدي با عنوان «آموزش علم علاقه‌محور» پيشنهاد مي‌گردد. نتايج اين پژوهش حاكي از آن است كه لحاظ علايق استعلايي در كنار علايق فني و كيهان‌شناختي در آموزش علوم طبيعي، و استفاده از آموزش علم علاقه‌محور، تصوير جامع‌تر و كامل‌تري از علم ارائه داده، ضمن تسهيل و تعميق فرايند ياددهييادگيري علوم، اين فرايند را با جذابيت و لذت بيشتري همراه خواهد ساخت.