تبيين مفهوم پديدارشناسي هرمنوتيكي در طراحي محصول

پديدارشناسي از نوع هرمنوتيك، برقراري نسبت‌هاي وجودي است. اينكه اين نسبت‌ها چگونه مي‌تواند در مواجهه انسان با جهان برقرار شود، از مهم‌ترين دغدغه‌هاي فلاسفۀ مختلف از جمله هايدگر، فيلسوف مشهور آلماني است. اين پژوهش در نظر دارد تا تفسيري از پديدارشناسي ارائه دهد كه بتواند در فرآيند طراحي، قابل تعمق و اجرا باشد. در اين راستا، بعد از توصيف كامل پديدارشناسي هرمنوتيك (كه به طور خاص با انديشه‌هاي هايدگر قابل شناسايي است)، پنج گام مشخص از آن استخراج شده كه شامل زمانمندي، برقراري رابطه معنادار با ساحت‌هاي سه‌گانه زمان، برقراري شبكه نسبت‌هاي وجودي بين انسان و محصول، برقراري رابطه هرمنوتيك، و آشكارگي است. سپس به روش مطالعۀ موردي، سه محصول نمونه، براي تفسير گام‌هاي استخراج شده از اين رويكرد، مورد ارزيابي قرار گرفته‌اند. در ادامه با ارائۀ يك مدل، ارتباط بين رويكرد پديدارشناسي با فرآيند طراحي، طريقۀ بكاربستن آن و همچنين قابليت تعميم‌پذيري آن در اين فرآيند، نشان داده شده كه ساحت‌هاي سه‌گانه زمان (بودگي، حضور و آيندگي) هسته مركزي آن را تشكيل مي‌دهند. در انتها محصول ديگري براي آزمون مدل ارائه شده، مورد تحليل قرار گرفته است. نتيجۀ حاصل از اين مقاله روشن مي‌كند كه نه تنها مي‌توان در طراحي محصول به شيوۀ پديدارشناسانه عمل كرد و از آن بهره گرفت، بلكه مطالعات موردي نشان مي‌دهد كه بكارگيري اين روند در طول تاريخ طراحي صنعتي توانسته است در موفقيت محصولات در ارتباط با كاربر، تاثيرگذار باشد.