نماهاي زيستي مؤلفه ساماندهي نما و كاهش دي‌اكسيد كربن هوا به‌منظور كاهش گرمايش جهاني (نمونۀ موردي: خيابان انقلاب تهران)

بيان مسئله: كالبد جدارۀ خيابان‌هاي شهري از مهم‌ترين ابعاد طراحي تأثيرگذار بر زيبايي منظر شهري هستند. ازاين‌رو جداره‌هاي شهري ازجمله عناصر محيطي تأثيرگذار درزمينۀ ارتقاي كيفيت‌هاي بصري زيبايي‌شناسي در فضاهاي شـهري محسـوب مي‌شوند. در اين بين يكي از معضلات اصلي شهرها بحث افزايش موضعي دماي هوا به‌واسطۀ افزايش دي‌اكسيد كربن است؛ اين در حالي است كه برنامه‌هاي مديريت كنترل كيفي هوا عمدتاً بر كنترل منابع توليد دي‌اكسيد كربن متمركز هستند. حركت به‌سوي معماري و شهرسازي همساز با محيط‌زيست، تغيير استراتژي‌هاي طراحي و خلق راهكارهاي نوين براي بازگرداندن تعادل به طبيعت، ضمن تأمين نيازهاي بشر امروزي سبب توسعۀ روزافزون كاربرد سيستم‌هاي سبز عمودي در سراسر دنيا شده است. هدف پژوهش: هدف، ارائۀ راهكاري براي تلفيق زيست‌رآكتورهاي حاوي ريزجلبك با نماي ساختمان است؛ به نحوي كه ضمن حفظ هويت و يكپارچگي كلي سيماي آن، موجب جذب دي‌اكسيد كربن موجود در هوا شود تا از افزايش دماي هوا بكاهد. روش پژوهش: با توجه به بديع و بين‌رشته‌اي بودن موضوع پژوهش، روش انجام اين تحقيق مستلزم روشي تركيبي است. اين پژوهش به گونۀ توصيفي تحليلي و ازنظر ماهيت، در زمره پژوهش‌هاي كاربردي قرار دارد؛ لذا ابتدا با استفاده از منابع كتابخانه‌اي و استناد به متون علمي به روش كيفي، به معرفي و بررسي ريزجلبك‌ها به‌عنوان موجودات جاذب آلودگي هوا پرداخته است، سپس نماي خيابان انقلاب به‌عنوان يكي از گره‌هاي آلودۀ شهري برداشت شد. درنهايت با استخراج سطوح مناسب براي نصب زيست‌رآكتورهاي حاوي ريزجلبك، نماي خيابان انقلاب مورد بازطراحي قرار گرفت. نتيجه‌گيري: استفاده از ريزجلبك‌ها به عنوان يكي از ميكروارگانيسم‌هاي زنده با قابليت جذب بالاي دي‌اكسيد كربن از هوا و تلفيق آنها با نماهاي ساختمان در محفظه‌هايي به نام زيست‌رآكتور، باعث تبديل اين جداره‌ها به سطوح فتوسنتزكننده در جهت پاسخ به تغييرات گرمايي اقليم، بهبود عملكرد حرارتي غيرفعال ساختمان، تبديل يك ساختمان معمولي به يك ساختمان زنده و درنهايت جداره‌هاي ساختمان را به يك كارخانه توليد انرژي تبديل مي‌كند.