چالش اصالت اثر و محيط پيرامون آن در موزه‌هاي فضاي باز (موزۀ ميراث روستايي گيلان)

بيان مسئله: امروزه جايگاه و ارزش‌هاي معماري و زيستگاه‌هاي بومي و حفاظت از آنها، بيش از پيش اهميت يافته و به همين دليل، ايدۀ ايجاد موزه‌هاي فضاي باز در حال گسترش است. با وجود تنوع موضوعي، اين موزه‌ها در يك نقطه اشتراك دارند و آن، انتقال سازه‌ها از مكان اصلي به موزه است. در اين پژوهش چگونگي حفاظت از ارزش‌هاي پنهاني چون اصالت، در هنگام انتقال از مكان اوليه به موزۀ فضاي باز، به عنوان مسئلۀ اصلي بيان شده است و پاسخ به اين پرسش كه از نظر اصول حفاظت معماري، واچيني و جابه‌جايي اجزاي خانه‌ها از محل اصلي و دوباره‌چيني آن در فضاي جديد و موزه، چه تغييراتي در اصالت اثر و محيط پيرامون آن به وجود مي‌آورد، به عنوان سؤال اصلي مطرح است. هدف پژوهش: هدف پژوهش، بررسي اصالت اثر در موزه‌هاي فضاي باز و تأثير محيط پيرامون بر اصالت روح اثر است. روش پژوهش: اين مقاله به روش توصيفي تحليلي و با ابزار اسنادي و ميداني و تجربيات حاصل از پروژۀ موزۀ ميراث روستايي گيلان انجام شده و با توجه به اهميت موضوع، مقاله‌اي بنيادي كاربردي است. نتيجه‌گيري: دستاورد اين پژوهش بيانگر آن است كه اگرچه با جداسازي يك اثر معماري از اقليم اصلي خود، اصالت روح اثر و محيط پيرامون آن مخدوش مي‌شود، اما براساس جامع‌نگري برآمده از رويكرد نظريۀ اصالت وجود، تداوم حركت وجودي يكپارچۀ اثر به سمت كمال تعقيب مي‌شود و امكاناتي جهت حفظ و نجات كالبد اثر در مكاني ديگر و مجالي براي آشنايي مردم با معماري، آداب و رسوم و دانش نانوشتۀ معماري و اطلاعات مادي و معنوي آن ايجاد مي‌شود و بدين‌ترتيب تغيير مواد و مصالح و حتي تغيير كاربري و بستر مكاني اثر را توجيه مي‌نمايد.