طبقه‌بندي غيرنظارتي داده‌هاي لرزه‌اي با استفاده از مدل‌هاي تركيبي گوسي

تحليل رخساره‌هاي لرزه‌اي نقش بسزايي در مطالعات مخازن هيدروكربني دارد. از آن‌جا كه در ابتداي شروع عمليات اكتشافي مخازن هيدروكربني تعداد چاه‌هاي موجود در منطقه كم است و يا وجود ندارد، مي‌توان با استفاده از الگوريتم‌هاي شناسايي الگو و نشان‌گرهاي مناسب لرزه‌اي به بررسي تغييرات جانبي و آناليز رخساره‌هاي لرزه‌اي در يك افق پرداخت. رو‌ش‌هاي نظارتي و غيرنظارتي كمك شاياني به‌دقت، سرعت و كاهش هزينه دسته‌بندي داده‌ها و تحليل بهتر رخساره‌هاي لرزه‌اي مي‌كنند. اساس رو‌ش‌هاي غيرنظارتي، كه موضوع اين مقاله است، دسته‌بندي تمام داده‌ها در فضاي نشان‌گري است و نتيجه به‌دست آمده به اطلاعات پيشين بستگي ندارد. در اين روش، دسته‌بندي و تفسير نتايج به‌دست آمده، بدون استفاده از داده‌هاي چاه، با آناليز تطابق بين رخساره‌هاي لرزه‌اي به‌دست مي‌آيد. رو‌ش‌هاي گوناگوني براي خوشه‌بندي غيرنظارتي وجود دارد. در اين مقاله روش مدل‌هاي تركيبي گوسي (GMM) مورد استفاده قرار گرفته است كه با استفاده از توزيع گوسي و اختصاص احتمال عضويت به نمونه‌هاي تحليل، خوشه‌بندي آن‌ها را تعيين مي‌كند. با استفاده از اين روش تحليل رخساره لرزه‌اي برروي يك مجموعه داده سه‌بعدي مربوط به يكي از ميادين هيدروكربني جنوب ايران انجام مي‌شود. تحليل برروي دو افق مختلف انجام شده است و نتايج نشان مي‌دهد كه روش GMM عملكرد قابل قبولي در خوشه‌بندي دارد و نتايج با تحليل كيفيت مخزني حاصل از رخساره‌هاي الكتريكي در برخي چاه‌ها هم‌خواني دارد.