وضعيت حقوقي الزامات زيست‌محيطي كنوانسيون مارپل براي دولت‌هاي عضو كنوانسيون 1982 حقوق درياها

يكي از مواردي كه كنوانسيون 1982 حقوق درياها بدان پرداخته است، حفاظت از محيط زيست درياست. چالش اساسي در اين زمينه، اين است كه كنوانسيون در بيشتر موارد، تنها به بيان اصول و الزامات كلي پرداخته و قواعد جزئي‌تر و معيارهاي خاص زيست‌محيطي را ذكر نكرده است. اين مسئله مي‌تواند مشكلات بسياري براي دولت‌هاي عضو در مقام اجراي تعهدات زيست‌محيطي خويش ايجاد كند. دلايل اين امر، از جمله احتراز از مشكلات عملي و دشواري‌هاي ناشي از اصلاح و به‌روزرساني اين كنوانسيون جهت هماهنگي با معيارهاي جديدتر است. راهكاري كه در كنوانسيون 1982 انديشيده شده است، احاله به قواعد و معيارهاي موجود در اسناد ديگر، همچون «كنوانسيون بين‌المللي جلوگيري از آلودگي ناشي از كشتي‌ها (مارپل)» است كه به‌مراتب بازنگري و به‌روزرساني آن‌ها ساده‌تر انجام مي‌شود. مشكلي كه در اين زمينه وجود دارد، در خصوص وضعيت حقوقي قواعد و معيارهاي موجود در كنوانسيون اخير براي دولت‌هاي عضو كنوانسيون 1982 است؛ زيرا اين كنوانسيون هيچ‌گاه به‌صراحت به اين سند اشاره نكرده است. با وجود اين، به نظر مي‌رسد اين قواعد و معيارها براي دولت‌هاي عضو كنوانسيون 1982، همچون مقررات كنوانسيون يادشده، جنبۀ الزام‌آور داشته باشد.