شناخت و تحليل ظرفيت هاي منابع آب سطحي، پيش نياز برنامه ريزي آمايش سرزمين در استان كرمان

آب عنصر اصلي آمايش سرزمين و توسعه‌ي پايدار است، و شناخت و تحليل ظرفيت‌هاي منابع آب، پيش‌نياز برنامه‌ريزي آمايش سرزمين است. در اين تحقيق، با بررسي داده هاي آب‌دهي روزانه‌ي ايستگاه هاي آب سنجي استان كرمان، 43 ايستگاه با دوره‌ي مشترك داده‌برداري سال هاي 1355-1390 انتخاب شد. مهم ترين مولفه هاي منابع آب سطحي شامل اندازه و پراكندگي فراواني آب پايه، شاخص هاي تداوم جريان، آب‌دهي هاي سيلابي، آستانه‌ي شروع روان‌آب، شدت سيل خيزي، ارتفاع توان خط برف و مولفه هاي بارش محاسبه و تحليل شد. ميانگين شاخص جريان پايه در حوزه هاي استان 0/61 است و شاخص جريان پايه در حدود 78% از حوزه ها بيش از0/05 است. ميانگين ضريب تغيير شاخص هاي تداوم جريان 0/11 است. روند تغيير توان خط برف در همه‌ي حوزه هاي منطقه يكي است. دامنه‌ي آستانه‌ي شروع روان‌آب از 0 تا 25 ميلي متر است كه بيش ترين فراواني طبقه‌ي صفر تا پنج با 44/9% پوشش سطحي است. بيش از 50% از زمين‌هاي استان در طبقه‌ي شدت سيل خيزي كم است. تعداد روزهاي باراني در حدود 50% از حوزه‌هاي اين منطقه بيش از 50 است، و بارش متوسط سالانه‌ي 45% از حوزه ها در بازه‌ي 200-300 ميلي متر است. نتيجه‌ي شاخص‌هاي دست‌رسي به آب پايدار از جمله جريان پايه، ضريب تغيير تداوم جريان و توان خط برف توانايي مناسب حوزه هاي استان كرمان را براي بهينه سازي طرح هاي مرتبط با آب و مهاركردن فشار بر منابع آب هاي زير زميني در مناطق خشك نشان داد.