بررسي روند تغييرات كمي و كيفي آب زيرزميني دردشت سروستان استان فارس

وابستگي كشاورزي دشت سروستان به آب‌هاي زيرزميني، اعمال سياست‌هاي مناسب را براي بهره‌برداري پايدار از اين منابع به عنوان يك ضرورت مطرح ساخته است. در اين راستا، ارزيابي كمي و كيفي وضع موجود منابع آب زيرزميني دشت، و بررسي تأثير برداشت هاي بي رويه بر آن ها از اهميت ويژه اي بر خوردار است. هدف اين پژوهش بررسي روند تغييرات كمي و كيفي آب زيرزميني در دشت سروستان-استان فارس است. اين تحقيق با كاربرد روش اسنادي، و با تجزيه و تحليل آمار و اطلاعات نوسان هاي سطح آب زيرزميني و كيفيت شيميايي آبخوان دشت، كه به ترتيب از 24 حلقه چاه هاي مشاهده اي از سال 1370 تا 1395 و 24 حلقه چاه هاي انتخابي از سال 1377 تا 1394 جمع آوري شده بود انجام شد. نتايج نشان دادند كه سطح آب زيرزميني در دراز مدت به طور متوسط cm/yr 47 كاهش يافته، اندكي تندتر از روند سطح آب در پنج سال اخير (cm/yr39)، كه بيانگر كاهش نرخ افت سطح آب در اين سال ها است. پيش بيني عمق سطح آب در سال 1410، بر اساس روند سطح آب در پنج سال گذشته، نشان مي دهد كه در مناطقي نظير كوهنجان، ده نو و شمال سروستان افت عمق آب زياد و به بيش از 80 متر خواهد رسيد. نتايج همچنين نشان دادند كه متوسط نرخ شور شدن آب هاي دشت در اين مدت 100 ميكروزيمنس بر سانتي متر در سال است. مقايسه ي متوسط روند سطح آب زيرزميني و روند شوري در كل دشت نشان مي دهد كه با افزايش عمق آب زيرزميني شوري آب نيز افزايش يافته است، ليكن افت سطح آب زيرزميني در همه ي مناطق لزوماً با افزايش شوري همراه نبوده است.