كاربرد رگرسيون حداقل مربعات فازي اصلاح‌شده در برآورد پارامترهاي هيدروديناميكي سفره محبوس با روش كوپر-ژاكوب (مطالعه موردي: دشت سوهان)

برآورد پارامترهاي هيدروديناميكي آبخوان يكي از مسائل مهم در مديريت منابع آب زيرزميني است. شناخت خصوصيات هيدروليكي آبخوان ها به منظور درك بهتر و تعيين الگوي جريان طبيعي يك آبخوان و سنجش آب زيرزميني الزامي است. ضريب تراوايي و ضريب ذخيره از جمله ويژگي هاي هيدروديناميكي آبخوان هستند كه به دليل وجود ناهمگني هاي زمين‌شناسي، ناشي از وجود طبقات مختلف زيرسطحي، ممكن است داراي تغييرات مكاني زيادي باشند. برآورد اين خصوصيات امكان پيش بيني كمي واكنش آبخوان به ميزان تغذيه و تخليه را فراهم مي كند. روش‌هاي مختلفي براي تخمين پارامترهاي هيدروديناميكي وجود دارد كه مي توان به روش‌هايي چون: استفاده از فرمول‌هاي تجربي، روش‌هاي آزمايشگاهي، روش هاي ژئوفيزيكي، آزمايش رديابي و آزمون پمپاژ اشاره كرد. استفاده از داده‌هاي آزمون پمپاژ به منظور برآورد پارامترهاي هيدروديناميكي آبخوان، از بهترين و متداول‌ترين روش‌ها، با قابليت انعكاس گستره وسيعي از آبخوان مي‌باشد. با استفاده از داده‌هاي افت زمان آزمون پمپاژ با روش‌هاي مختلفي مي‌توان پارامترهاي آبخوان را محاسبه نمود. معادله كوپرژاكوب جهت تعيين پارامترهاي هيدروديناميكي آبخوان، ضريب ذخيره و انتقال، براي آبخوان محبوس استفاده مي‌شود. در اين پژوهش از روش رگرسيون حداقل مربعات فازي اصلاح شده (Modified Fuzzy least-squares regression)، براي ‌داده‌هاي آزمون پمپاژ استفاده مي‌شود تا داده‌هاي آزمون پمپاژ غيردقيق را به‌منظور محاسبه شيب و عرض از مبدأ فازي به كار برده و سپس اين مقدار را براي محاسبه ضريب ذخيره و قابليت انتقال آبخوان توسط روش كوپرژاكوب استفاده نمود. براي محاسبه توابع فازي ضريب ذخيره و ضريب تراوايي از اصل توسعه استفاده شد. روش رگرسيون حداقل مربعات فازي اصلاح‌شده (MFLSR) توأم با روش كوپرژاكوب به شخص توانايي تحليل عدم قطعيت ذاتي پارامترهاي محاسبه شده را خواهد داد.