عنوان مقاله :
تأثير پردنيزولون و مومتازون بر بهبود زخم ايجاد شده توسط ليشمانيا ماژور در موش BALB/c
عنوان به زبان ديگر :
The Effects of Prednisolone and Mometasone on Wound Healing Caused by Leishmania Major in Balb/c Mice
پديد آورندگان :
مهابادي، غزاله دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده‌ي پزشكي، اصفهان، ايران , صابري، صديقه دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده‌ي پزشكي، اصفهان، ايران , حجازي دهاقاني، حسين دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده‌ي پزشكي - گروه انگل و قارچ‌شناسي، اصفهان، ايران , غيور نجف آبادي، زهرا دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده‌ي پزشكي - گروه انگل و قارچ‌شناسي، اصفهان، ايران
كليدواژه :
مومتازون , ليشمانيوز جلدي , پردنيزولون
چكيده فارسي :
امروزه، واكسن مؤثري عليه ليشمانيوز در دسترس نيست و شيمي درماني، تنها روش مؤثر براي درمان انواع اشكال بيماري است. با اين حال، درمان‌هاي معمول، گاهي سمي و گران هستند و مقاومت به درمان نيز به عنوان يك مشكل جدي مطرح است كه باعث شده است جستجو براي رژيم دارويي جديد ضد ليشمانيوز ادامه داشته باشد. هدف از انجام مطالعه‌ي حاضر، بررسي اثر پردنيزولون و مومتازون بر بهبودي ليشمانيوز جلدي در موش‌هاي BALB/c بود.
روش‌ها: اين مطالعه‌ي تجربي، با به كارگيري داروهاي پردنيزولون و مومتازون و 60 سر موش BALB/c ماده انجام شد. فرم پروماستيگوت متاسيكليك ليشمانياي به دست آمده از محيط كشت در قاعده‌ي دم موش‌ها تزريق شد. پس از ايجاد زخم، موش‌ها به 6 گروه درماني پردنيزولون، پردنيزولون و آمفوتريسين B، مومتازون، مومتازون و آمفوتريسين B، شاهد مثبت (آمفوتريسين B) و شاهد منفي (Phosphate buffered saline يا PBS) تقسيم شدند. طول دوره‌ي درمان 28 روز بود و در پايان هر هفته‌ي درماني، قطر زخم اندازه‌گيري مي‌شد.
يافته‌ها: پس از پايان دوره‌ي درماني در دو گروه تحت درمان با پردنيزولون و پردنيزولون هم‌زمان با آمفوتريسين B، كاهش معني‌داري در اندازه‌ي زخم و كاهش بار انگل در طحال مشاهده شد (050/0 > P).
نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج مطالعه‌ي حاضر به نظر مي‌رسد كه گلوكوكورتيكوئيدها با تنظيم مسيرهاي ايمني از مزمن شدن و وخامت زخم جلوگيري و بهبودي را تسريع مي‌كنند.
چكيده لاتين :
Background: An effective vaccine against leishmaniasis is not available, and chemotherapy is the only effective
way to treat all forms of the disease. However, current therapy is toxic and expensive, and the resistance has
emerged as a serious problem, which has compelled the search for new antileishmanial agents such as
glucocorticoids. The aim of this study was to investigate the effects of prednisolone and mometasone on the
improvement of cutaneous leishmaniasis in BALB/c mice.
Methods: In this experimental study, 60 female Balb/c mice were used. The promastigote form obtained from
the culture medium was injected into the mice's tail base. After the creation of wound, the mice were divided
into 6 treatment groups of prednisolone, prednisolone and amphotericin B, mometasone, mometasone and
amphotericin B, positive control (amphotericin B), and negative control (phosphate buffered saline or PBS). The
duration of treatment was 28 days. The lesion diameter was measured at the end of each week.
Findings: After the end of the treatment period, significant reduction was observed in wound size and parasite
load in the spleen in the two groups treated with prednisolone and prednisolone combined with amphotericin B
(P < 0.050).
Conclusion: According to the findings of the study, it seems that glucocorticoids likely prevent chronic disease,
and accelerate wound healing by regulating immune pathways.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان
