ارائه مدل معادلات ساختاري استفاده از فضاي مجازي و احساس امنيت اجتماعي (مطالعه موردي: شهرستان شهركرد)

اﻣﻨﯿﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﭘﺪﯾﺪهاي روانﺷﻨﺎﺧﺘﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ اﺑﻌﺎد ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ دارد و وﺟﻮد آن ﯾﮑﯽ از ﻧﯿﺎزﻫﺎي ﺿﺮوري ﺑﺮاي ﺗﺪاوم و ﺑﻘﺎي ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ و زﻧﺪﮔﯽ ﺗﻮأم ﺑﺎ آراﻣﺶ اﺳﺖ. اﻣﺮوزه ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﺴﯿﺎري ﺑﺮ اﻣﻨﯿﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﺆﺛﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از آنﻫﺎ ﻓﻀﺎي ﻣﺠﺎزي اﺳﺖ. اﺳﺘﻔﺎده از ﻓﻀﺎي ﻣﺠﺎزي ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮑﯽ از ﺑﺎرزﺗﺮﯾﻦ ﻧﻤﻮدﻫﺎي ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺷﺪن، ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎ و اﺛﺮات ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﺑﺮ ﻋﺮﺻﻪﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ زﻧﺪﮔﯽ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ از ﺟﻤﻠﻪ اﺣﺴﺎس اﻣﻨﯿﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ دارد. ﺑﺮرﺳﯽ راﺑﻄﻪ ﻓﻀﺎي ﻣﺠﺎزي ﺑﺎ اﺣﺴﺎس اﻣﻨﯿﺖ از ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﻣﻬﻤﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻗﺎﻟﺐ ﻣﺪﻟﺴﺎزي ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ اﯾﻦ ﻫﺪف دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺖ. ﻫﺪف اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، اراﺋﻪ ﻣﺪل ﻣﻌﺎدﻻت ﺳﺎﺧﺘﺎري اﺳﺘﻔﺎده از ﻓﻀﺎي ﻣﺠﺎزي و اﺣﺴﺎس اﻣﻨﯿﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﺳﺖ. دادهﻫﺎي ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺎ روش ﭘﯿﻤﺎﯾﺸﯽ و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﮑﻨﯿﮏ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ و ﻧﻤﻮﻧﻪاي ﺑﻪ ﺣﺠﻢ 500 ﻧﻔﺮ ﮐﻪ از ﻃﺮﯾﻖ ﻓﺮﻣﻮل ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﯿﺮي ﮐﻮﮐﺮان ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪه، ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه اﺳﺖ. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎري ﺷﺎﻣﻞ ﮐﻠﯿﻪ اﻓﺮاد 16 ﺳﺎل ﺑﻪ ﺑﺎﻻي ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﺷﻬﺮﮐﺮد اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ روش ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﯿﺮي ﺧﻮﺷﻪاي ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺣﻠﻪاي اﻧﺘﺨﺎب و اﻃﻼﻋﺎت ﮔﺮدآوري ﺷﺪه ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﻧﺮم اﻓﺰارﻫﺎي spss و amos ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﺪهاﻧﺪ. ﺗﺒﯿﯿﻦ و ﻣﺪلﺳﺎزي ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﺮ وﺟﻮد ﯾﮏ راﺑﻄﻪ ﻣﻌﻨﯽدار و ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﯿﻦ ﺷﺎﺧﺺﻫﺎي ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎي ﻣﺴﺘﻘﻞ اﺳﺘﻔﺎده از ﻓﻀﺎي ﻣﺠﺎزي ﺑﺎ ﻣﺘﻐﯿﺮ واﺑﺴﺘﻪ اﺣﺴﺎس اﻣﻨﯿﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺣﮑﺎﯾﺖ دارد. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺎﺧﺺﻫﺎي اﻟﮕﻮﺳﺎزي ﻣﯽﺗﻮان اﺳﺘﺪﻻل ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﺪل اراﺋﻪ ﺷﺪه از ﺑﺮازش ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮده و اﻧﻄﺒﺎق ﻣﻄﻠﻮﺑﯽ ﺑﯿﻦ ﻣﺪل ﺳﺎﺧﺘﺎري ﺷﺪه ﺑﺎ داده ﻫﺎي ﺗﺠﺮﺑﯽ وﺟﻮد دارد. ﺑﺮاي ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺷﺎﺧﺺ رﯾﺸﻪ ي ﻣﺠﺬورات ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﺧﻄﺎي ﺗﻘﺮﯾﺐ )RMSEA( در ﻣﺪل ﭘﯿﺸﻨﻬﺎدي0/06 اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه ي ﺑﺮازش ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﺪل ﭘﯿﺸﻨﻬﺎدي اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﯽ ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎي ﺑﺮازﻧﺪﮔﯽ ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺪل پيشنهادي ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺎ داده ﻫﺎي ﮔﺮدآوري ﺷﺪه ﺑﺮازش دارد.